Για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τον «ξένο» πατέρα της μίλησε η Ευαγγελία Μουμούρη στην εκπομπή «Δύο στη μία».
Λόγω του επαγγέλματος του μπαμπά της, η ηθοποιός είχε σαν πατρικό πρότυπο τον παππού της και κάθε φορά που ερχόταν σπίτι τον αντιμετώπιζε σαν κάποιον άγνωστο.
«Είμαι μοναχοπαίδι και κόρη ναυτικού. Δεν είχα συνηθίσει να έχω τον μπαμπά μου. Τον είχα περισσότερο σαν αδελφό μου ενώ σαν πατρικό πρότυπο είχα τον παππού μου, τον πατέρα του πατέρα μου. Αυτός ήταν το πατρικό μου πρότυπο και τον σκέφτομαι ακόμα και τώρα. Ο μπαμπάς μου ήταν ο μικρός μου αδελφός, ας πούμε. Έτσι τον έβλεπα. Όταν ήμουν μικρή δεν τον ήθελα γιατί ερχόταν στο σπίτι, πήγαινε να με αγκαλιάσει και εγώ έβλεπα έναν ξένο. Δεν τον ήξερα. Φαντάζομαι πώς για εκείνον θα ήταν πιο δύσκολο από ότι για μένα αλλά μετά, όταν ερχόταν και τον συνήθισα, κάναμε ότι βλακείες μπορούσαμε να κάνουμε.
Όταν είχε πεθάνει ο μπαμπάς μου, μόλις τελείωνα. Δηλαδή έδινα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο για να βγω στη δουλειά και μια μέρα πριν είχε πεθάνει ο μπαμπάς μου. Κάνουμε τις εξετάσεις, πάμε περιοδεία και μετά θυμάμαι πως για ένα, δυο χρόνια δεν μπορούσα να χαμογελάσω. Δεν μπορούσα να γελάσω. Και αποφάσισα ότι θα το κάνω επίτηδες, θα γελάω επίτηδες και έκανα στα ψέματα ότι γελούσα.
Έλεγαν δηλαδή κάτι, δεν ένιωθα εγώ κάτι για να γελάσω και “έπαιζα” ότι γέλαγα. Με ρωτούσαν “γιατί γελάς έτσι;” μα δεν τους έλεγα γιατί γελούσα έτσι. Σιγά σιγά αυτό ήρθε και έγινε αλήθεια. Σίγουρα είχα κατάθλιψη τότε, σίγουρα δεν μπορούσα να διαχειριστώ όλο αυτό το πράγμα. Εγώ ζητάω βοήθεια, λέω συχνά “σε χρειάζομαι” και βεβαίως είμαι εκεί στους φίλους και τους ανθρώπους μου για να τους στηρίξω και εγώ».
