Γιάννης Χαραμίδης: Η στιγμή που «έσπασε» η φωνή του μιλώντας για το ορφανοτροφείο στη Μαριούπολη – «Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο»
Νέα

Γιάννης Χαραμίδης: Η στιγμή που «έσπασε» η φωνή του μιλώντας για το ορφανοτροφείο στη Μαριούπολη – «Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο»

Γιάννης Χαραμίδης: Η στιγμή που «έσπασε» η φωνή του μιλώντας για το ορφανοτροφείο στη Μαριούπολη – «Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο»

Η συγκλονιστική περιγραφή του δημοσιογράφου από τα όσα έζησε στην Ουκρανία

Στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» ήταν καλεσμένος ο δημοσιογράφος του Mega, Γιάννης Χαραμίδης και μίλησε στη Νίκη Λυμπεράκη για όσα έζησε στη Μαριούπολη όπου ήταν απεσταλμένος.

Ο δημοσιογράφος του Mega παρέμεινε 19 ημέρες στην Ουκρανία καλύπτοντας τις εξελίξεις από το μέτωπο της σύρραξης που ξεκίνησε με την πρόσφατη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Με λεπτομέρεια περιγράφει την εμπειρία του από την αποκλεισμένη και πολιορκημένη Μαριούπολη, αλλά και τις στιγμές που έζησε κατά τη διάρκεια της ριψοκίνδυνης επιχείρησης επιστροφής στην Ελλάδα.

Όπως είπε, το μεγάλο πρόβλημα είναι ο ξεριζωμός.

«Νομίζω δεν θα σταματήσει. Δεν βρίσκω τον τρόπο που θα σταματήσει. Η ανθρωπιστική κρίση είναι το μείζον θέμα αυτήν την στιγμή. Δεν θα σταματήσει. Η ταπεινή μου εκτίμηση με αυτά που έχω δει με τα μάτια μου είναι ότι το 1/4 του πληθυσμού θα φύγει από την χώρα.

Νομίζω ότι η Ουκρανία αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή άλλον τρόπο, θα φτάσει σε ένα επίπεδο αυτή η ιστορία που θα πρέπει να επιλέξει ο επικεφαλής, όποιος και αν είναι αυτός, ή τη συνθηκολόγηση ή τον αφανισμό μεγάλου κομματιού των πολιτών της».

«Αρχίζεις και συνηθίζεις τον ορυμαγδό των πυρών, που ακούγονται όλο και πιο κοντά και από διαφορετικές κατευθύνσεις. Δεν ξέρεις ακριβώς ποιος χτυπάει και ποιος δέχεται τα πυρά. Αρχίζεις και συνειδητοποιείς τι γίνεται όταν παίρνεις το ρίσκο να φύγεις από το κέντρο στο οποίο βρίσκεσαι και να κατευθυνθείς για κάποια χιλιόμετρα εντός της πόλης για ρεπορτάζ…

Βλέπεις γκρεμισμένα κτίρια. Είναι κτίρια που δεν αποτελούν κομμάτι του ιστού της υποδομής της πόλης. Δεν είναι εργοστάσια, δεν είναι ηλεκτροπαραγωγικές ζώνες, δεν είναι φράγματα, δεν είναι σταθμός των τρένων. Είναι σπίτια, σχολεία. Είναι όλμοι, βαρύ πυροβολικό που έχει χτυπήσει τη ζώνη και αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα που είναι εντός ιστού αστικού στενεύει τα περιθώρια».

«Περάσαμε από ουλαμό των ρωσικών ταγμάτων. Ήταν το πρώτο μπλόκο που συναντήσαμε βγαίνοντας από την Μαριούπολη. Ήταν μία από τις τρομακτικές σκηνές, καθώς υπάρχει ένα άρμα μάχης το οποίο γύρισε πάνω μας. Ο χειριστής του επιλέγει να γυρίσει το κανόνι πάνω στο κομβόι.

Ακολουθεί μια εξόχως τρομακτική σκηνή στην οποία έρχονται να μας ελέγξουν τα έγγραφα. Οι άνθρωποι οι οποίοι ελέγχουν, οι Ρώσοι, χαϊδεύουν την σκανδάλη του καλάσνικοφ χωρίς να το προτάσσουν προς το μέρος μας.

Το ευτύχημα είναι ότι δεν σκέφτεσαι. Σκέφτονταν οι υπόλοιποι 4 στο αυτοκίνητο, πρέπει να υπάρχει κι ένας που να μην σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς καμία ηρωική διάθεση. Δεν υπάρχει ήρωας στους πολέμους. Εννοείται πως φοβόμαστε. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι».

Ο δημοσιογράφος λύγισε όταν προβλήθηκαν οι εικόνες από το ορφανοτροφείο της Μαριούπολης που φιλοξενεί 25 παιδιά.

«Είναι η πιο δύσκολη στιγμή. Εκεί είναι η πραγματική έννοια του πολέμου. Στα 150 μέτρα από το κτίριο είχε πέσει όλμος. Δεν είναι τυχαία χτυπήματα. Δεν παραμένεις εκεί δημοσιογράφος. Εκεί σε καταβάλλει το σκοτάδι του πολέμου. Είναι πολύ δύσκολο.

Το μικρότερο παιδί που φιλοξενείται στο συγκεκριμένο κέντρο είναι ο Βιτάλι, 6 μηνών. Είναι παιδιά κάθε ηλικίας. Οι γονείς τους δεν πέθαναν στον συγκεκριμένο πόλεμο, τον σημερινό. Έχουν πεθάνει από το 2014.

Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν είναι Ρώσοι ή Ουκρανοί. Έχει σημασία ότι είναι παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοιες συνθήκες.

Οι άνθρωποι εκεί σιτίζουν καθημερινά παιδιά χωρίς αλεύρι και ψωμί» είπε χαρακτηριστικά.