Η Έρρικα Πρεζεράκου ήταν καλεσμένη στο «Στούντιο 4» και έκανε πολύ ιδιαίτερες αποκαλύψεις για το παρελθόν της αλλά και το παρόν της.
«Όλα είναι ένα μέρος ενός θεϊκού σχεδίου» είπε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με την απώλεια της ανιψιάς της αλλά και το σοβαρό ατύχημα στο χέρι της.
«Επειδή έχω μεγαλώσει με σκάφη και έχω δει άνθρωπο να χάνεται από προπέλα. Ήξερα ότι μπορεί να μην τα καταφέρω να ζήσω. Την ώρα που έπεσα στο νερό δεν ήξερα πού βρίσκομαι, την ώρα που ανέβαινα στην επιφάνεια αν ήταν τα μαλλιά μου αντί για το χέρι μου δεν θα ζούσα. Άκουσα ένα γκντουπ αλλά δεν ήξερα για το χέρι μου. Έχασα σχεδόν το μισό μου αίμα. Άκουγα στο ελικόπτερο ότι “θα σου κόψουμε το χέρι από τον ώμο”. Είχα χάσει τόσο πολύ αίμα που κινδύνευα να μου κόψουν όλο το χέρι. Πιο πολύ με ζόρισε η συμπεριφορά του οδηγού που έλεγε ψέματα συνέχεια.
Μετά έγινε όλη η ιστορία με την αδελφή μου και το παιδί, την απώλεια της μικρής που ήταν μεγάλο σοκ, μετά ήρθε η ασθένεια της μητέρας μου που για πέντε μήνες ήμασταν στα νοσοκομεία, με έχει πάει… Και λέω “με δυναμώνεις, εδώ είμαι”. Κατάλαβα ότι δεν είμαστε άτρωτοι. Με τη μικρή σίγουρα πίστευα στο θαύμα αλλά κατάλαβα ότι από κει και πέρα “γεννηθείτω το θέλημά σου”, δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα» είπε.
Η αθλήτρια αποκάλυψε ότι είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια που της μπλόκαρε τη θηλυκότητα.
«Οι γονείς μου – από τη Μάνη- δεν άφηναν με τίποτα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό γιατί νόμιζαν ότι θα γίνω σαν τις αντρογυναίκες.
Όταν έφυγα από το σπίτι μου ήμουν ένα πάρα πολύ θυμωμένο παιδί γιατί δεν βίωνα την αγάπη όπως ήθελα. Το κλίμα στο σπίτι μας ήταν μανιάτικο και ήταν έξω από τη νοοτροπία μου. Ήμασταν δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Εγώ με την αδελφή μου δεν έχουμε σβήσει ούτε μία τούρτα γενεθλίων ενώ στον αδελφό μου έκαναν ολόκληρη δεξίωση» αποκάλυψε.
Χωρίς τον αδελφό μου δεν πήγαινα πουθενά. Ήταν και για κείνον και για μένα ταλαιπωρία. Ήμασταν έτσι εκπαιδευμένα Για πολλά χρόνια είχα μπλοκάρισμα με τη θηλυκή μου πλευρά γιατί έλεγα ότι οι γυναίκες δεν είναι τόσο σημαντικές, σαν να ένιωθα ότι αν θα είμαι πιο αγόρι οι γονείς μου θα με αγαπούν περισσότερο. Ήταν μεγάλη λούμπα. Έτσι γαλουχηθήκαμε. Ήμουν πολύ θυμωμένη αλλά μετά άρχισα να δουλεύω με τον εαυτό μου» είπε μεταξύ άλλων.
«Στα 13 μου είπα στους γονείς μου ότι θέλω να με πάνε στον ψυχολόγο και η αντίδραση του μπαμπά μου ήταν “πώς θα την παντρέψουμε;”. Αισθανόμουν ότι έπρεπε κάπου να μιλήσω να με καταλάβουν. Δουλεύοντας με τον εαυτό μου ξαναθυμήθηκα ποια είμαι» είπε εξηγώντας γιατί έφυγε από το σπίτι της στα 17 της.
«Είχα χωρίσει πολύ πριν από το ατύχημα. Μετά το ατύχημα άλλαξαν οι σχέσεις στη ζωή μου. Μερικοί σοκαρίστηκαν, μερικοί “απελευθερώθηκαν”. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος» είπε.
Όπως είπε επικοινωνεί ενεργειακά με τα μέλη του σώματός της και έτσι επουλώνονται πιο εύκολα τα τραύματα.
