Η Έρρικα Πρεζεράκου ήταν καλεσμένη στο «Πάμε Δανάη» και μίλησε για το ατύχημα στο χέρι της αλλά και την κατάσταση της 7χρονης ανιψιάς της που νοσηλεύεται με σοβαρή μορφή καρκίνου στην Αμερική.
«Πάντα μας έρχονται αυτά που μπορούμε να αντέξουμε με ένα τρόπο. Νιώθω ότι αν δεν είχα κάνει τόση δουλειά με τον εαυτό μου, με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια, και σε όλους μας, νομίζω ότι θα ήμουν σε μια πολύ βαθιά κατάθλιψη. Νιώθω ευλογημένη που είχε γίνει όλη αυτή η προετοιμασία», είπε η ίδια για τα δύο πολύ δύσκολα για την ίδια τελευταία χρόνια.
Αναφερόμενη στο πώς αντιμετωπίζει τόσο την ασθένεια της ανιψιάς της, όσο και το ατύχημά της που προκάλεσε τον ακρωτηριασμό της, είπε ότι «Υπάρχουν μέρες που νιώθω ότι είμαστε οκ, και ξαφνικά με παίρνει η αδερφή μου και μου λέει ότι το παιδί είναι στην εντατική, και κλαίω. Στο τέλος της ημέρας στρέφεις την προσοχή σου στο ότι ίσως πρέπει να ενδυναμώσεις την πίστη σου. Κάνω κάθε μέρα 2-3 ώρες φυσιοθεραπεία για το χέρι μου, και υπάρχουν μέρες που δεν το θέλω. Αλλά το σώμα μου μού λέει ότι με χρειάζεται, και εγώ πρέπει να στρέψω την προσοχή μου σε αυτό. Δεν έχουμε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μας».
«Ο άνθρωπος που οδηγούσε το σκάφος δεν με είδε όταν εκσφενδονίστηκα. Έπεσα στο νερό, βγήκα να πάρω αναπνοή και το χέρι μου βρέθηκε μέσα στην προπέλα. Όταν βγήκα επάνω είχα αδρεναλίνη και είπα ότι θα πάω στο νοσοκομείο και ότι θα γίνω καλά. Μπήκα σε μια κατάσταση επιβίωσης», εξήγησε για το ατύχημά της.
«Η αδερφή μου είναι πολύ θαρραλέα»
Σχετικά με την κατάσταση της ανιψιάς της, η ίδια είπε ότι «Είναι εδώ και εφτά μήνες στο εξωτερικό η αδερφή μου με την ανιψιά μου, την Αναστασία. Η ψυχική δύναμη της αδερφής μου είναι αξιοθαύμαστη. Εύχομαι να μην συμβεί σε κανένα γονιό να έρθει σε αυτήν την κατάσταση, είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει».
Εξήγησε μάλιστα ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για τη μικρή Αναστασία. «Η αδερφή μου είναι πολύ θαρραλέα. Περνάμε από φάσεις που μας λένε να μην ανησυχούμε, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό μας μιλούν για την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Υπάρχουν πολλοί γιατροί στην Αμερική που λένε να αφήσουμε το παιδί να απελευθερωθεί. Προσευχόμαστε συνέχεια, ειδικά τώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα, ώστε να αποφασιστεί με τον καλύτερο τρόπο τι μπορεί να γίνει για αυτό το παιδί».
Η αγάπη και η στήριξη του κόσμου, ωστόσο, της δίνει δύναμη. «Αν μέσα σε αυτό το διάστημα που έχουν συμβεί αυτά τα γεγονότα έχω κλάψει, τις περισσότερες φορές το έκανα από ευγνωμοσύνη για τη στήριξη και την αγάπη που έχω πάρει. Κάθε μέρα αφιερώνω χρόνο για να απαντήσω στον κάθε άνθρωπο που μου στέλνει μήνυμα για να με στηρίξει, είτε για το χέρι μου, είτε για το θέμα της ανιψιάς μου. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να νιώθεις ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι», είπε χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για όσα ονειρεύεται από εδώ και πέρα, ανέφερε ότι:«Αν έκλεινα τα μάτια θα ευχόμουν αρχικά περισσότερη ψυχική υγεία σε όλους μας. Όταν βγούμε έξω, νομίζω ότι τότε θα καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί. Ένα από τα όνειρά μου είναι να αποκτήσω περισσότερες εμπειρίες σε περισσότερα καλλιτεχνικά πράγματα, γιατί νιώθω ότι ξεκουράζουν την ψυχή μου. Θα ήθελα πολύ να συμμετέχω σε μια παράσταση, σαν μια εμπειρία, ένα μάθημα».
https://streamable.com/pfuglq
