Ο Αντώνης Καφετζόπουλος ήταν καλεσμένος της Έλενας Κατρίτση στα «Προσωπικά» και μίλησε για τη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Ο ηθοποιός έφυγε από τη γενέτειρά του σε ηλικία 13 ετών με τις απελάσεις του ’64, οπότε πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κωνσταντινούπολη.
Μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ήλθε στην Ελλάδα ως «ξενομερίτης». «Οι εκ Πελοποννήσου καθηγητές είχαν πρόβλημα με μας τους ξενομερίτες. Με τα παιδιά αν ήξερες μπάλα όλα ήταν καλά».
Η παρουσιάστρια του επιφύλαξε μια έκπληξη, φωτογραφίες του από τα παιδικά του χρόνια ως μαθητής στο Ζωγράφειο της Πόλης, που βρίσκεται στην ίδια θέση από το 1893 αλλά και ένα βίντεο από το σχολείο όπως είναι σήμερα.
Η συγκίνηση του ηθοποιού μεγάλωσε όταν προβλήθηκε σε βίντεο το σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και σήμερα στέκει ερειπωμένο.
«Ήμουν αριστούχος στο Δημοτικό. Μετά… καταστροφή» είπε και εξήγησε ότι χρησιμοποίησε τα Τουρκικά για να κάνει μεταφράσεις ταινιών τούρκικων ταινιών και να βγάλει χαρτζιλίκι.
Η κατάθλιψη και το τραγικό τέλος του παππού του
Ο ηθοποιός μίλησε για την κατάθλιψη που έχει πει ότι πέρασε αλλά και το οικογενειακό ιστορικό με τη νόσο.
«Υποθέτω ότι ο καλύτερος τρόπος να περάσεις ένα μήνυμα κανονικότητας είναι να πεις το μυστικό σου. Μην αποσύρεστε, μην κλείνεστε στο εσωστρεφές καβούκι. Καταρχήν απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.
Ήξερα ότι ο παππούς μου έπασχε από μελαγχολία και πήρε ένα καράβι και πήδηξε πριν από ακριβώς έναν αιώνα. Μπήκε σε καράβι στην Πόλη κ αι δεν έφτασε ποτέ στον Πειραιά. Εικάζεται ότι πήδηξε.
Ο πατέρας μου πέρασε από 2-3 χρόνια πολύ βαριάς κατάθλιψης. Το λένε οι ψυχίατροι αυτό ότι μπορεί να υπάρχει κληρονομικότητα» είπε.
«Η μαμά μου, που “έφυγε” πέρυσι σε ηλικία εκατό χρόνων. Ήταν πάρα πολύ έξυπνη και εξαιρετικά καλή μαγείρισσα.
Κατά τ’ άλλα ήταν μια κλασική Κωνσταντινοπολίτισσα νοικοκυρά, με όλα τα καλά και τα κακά.
Υπερπροστατευτική, υπερμαμά, υπέρ… όλα αυτά. Δηλαδή ήταν αυτή 80 και εγώ 50 και με έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει ότι κάνει ψύχρα σήμερα, να πάρω κάτι ζεστό μαζί μου.
Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Πέθανε, μπορώ να πω ξαφνικά. Είχε έναν καρκίνο στον θυρεοειδή που εξελίχθηκε πολύ γρήγορα, πολύ άσχημα. Τότε ήταν οι παρηγορητικές θεραπείες, θέλαμε να τον βοηθήσουμε να μην υποφέρει πολύ. Θυμάμαι το καλοκαίρι ήταν καλά και το φθινόπωρο είχαμε πρεμιέρα στο θέατρο Βρετάνια, κοίταξα απ’ τις κουρτίνες να βεβαιωθώ ότι είχαν καθίσει στις θέσεις τους και μου φάνηκε γερασμένος και άρρωστος. Και έναν μήνα μετά διαγνώστηκε.
Η μαμά μου ήταν αργό και τα τελευταία χρόνια βασανιστικό να τη βλέπεις αυτή την πολύ έξυπνη γυναίκα να είναι ανήμπορη και να έχει χάσει τη διαύγειά της. Τους ταλαιπώρησα πολύ και αυτό οφείλουν να κάνουν τα παιδιά στους γονείς. Ο ασφαλής τρόπος να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου είναι να συγκρουστείς με τους γονείς και ό,τι αντιπροσωπεύουν. Ήταν συντηρητικοί» είπε.
Στην εκπομπή μίλησε και ο ένας από τους γιους του, ο Γιώργος που είναι καλλιτέχνης. Τι είπε για τον πατέρα του;
