Ο Αλέξανδρος Παπανδρέου κάθισε στον καναπέ αντί για την κουζίνα του Love it λίγες μέρες μετά την απώλεια του πατέρα του σε μια σπάνια κατάθεση ψυχής.
«Δεν έχω δώσει ποτέ συνέντευξη. Ζήτησα να το κάνω αυτό σήμερα με χαρά γιατί θέλω να περάσω ένα μήνυμα και τίποτα άλλο.
Μέσα σε μία εβδομάδα έχασα τη θεία μου και τον μπαμπά μου γιατί ήταν ανεμβολίαστοι.
Από μια ηλικία και μετά πιστεύω ότι οι μεγάλοι άνθρωποι ξεμωραίνονται, γίνονται μωρά. Που σημαίνει ότι πρέπει να τους πάρεις από το χέρι και να τους κάνεις το εμβόλιο.
Αν λυπάμαι για κάτι είναι ότι έπρεπε να είχα πάρει τον μπαμπά μου και τη θεία μου να τους κάνω το εμβόλιο.
Και ήταν και οι δύο γιατροί, αυτό είναι ακόμα χειρότερο για μένα, δύο καλοί επιστήμονες που αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να κάνουν το εμβόλιο.
Αν θέλεις να ξαναδείς τον μπαμπά σου πρέπει να το κάνεις» είπε.
«Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο για τα μηνύματα και κάθε μέρα υπάρχουν 100 άνθρωποι σαν κι εμένα που χάνουν τους δικούς τους από κορονοϊό και είναι ανεμβολίαστοι. Τους μεγάλους ανθρώπους πηγαίνετέ τους να εμβολιαστούν. Και οι νεότεροι. Εγώ φοβάμαι τις βελόνες και περιμένω την 3η δόση» είπε και ανέφερε ότι ήδη ο ένας του γιος είναι εμβολιασμένος και θα εμβολιαστεί και ο μικρότερος.
«Υπήρξαν κάποιοι που μου έγραψαν πολύ κακά πράγματα του τύπου “είσαι κομματόσκυλο επειδή λες στον κόσμο να εμβολιαστεί”.
Εγώ τον μπαμπά μου δεν τον ξαναείδα. Να τον αγκαλιάσω. Το μόνο που πρόλαβα ήταν να του πω “σ’ αγαπώ” από το τηλέφωνο. Τα δημόσια νοσοκομεία σου δίνουν μία ώρα να μιλήσεις στον δικό σου άνθρωπο. Στο δημόσιο νοσοκομείο του Βόλου εγώ δεν έπιασα γραμμή ποτέ. Άρα μπορεί να μην ξαναμιλήσεις ποτέ στον δικό σου άνθρωπο. Και μία φορά που έπιασα ήταν μετά τις 8 και ο γιατρός δεν μπόρεσε να με εξυπηρετήσει»
Ο σεφ περιέγραψε την τραγική κατάσταση στο νεκροταφείο Βόλου με τα αμέτρητα θύματα κορονοϊού και εξήγησε πώς «έφυγε» ο πατέρας του αφού έχασε τον ένα πνεύμονα από τον covid.
«Και ο ίδιος από ό,τι μου είπαν οι γιατροί ψιλοέβγαζε τη μάσκα σαν να ήθελε να φύγει. Ο πατέρας μου μόνος του υπέγραψε ότι δεν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο. Τελικά ήρθε το ΕΚΑΒ και τον πήρε. Η θεία μου -94 ετών- όταν ήταν να διασωληνωθεί δεν την διασωλήνωσαν διότι υπήρχαν άνθρωποι 40-45 ετών που το χρειάζονταν περισσότερο. Όταν φτάνεις στους 608 διασωληνωμένους και 105 θάνατοι είναι ένα τσίμπημα μόνο.
