Καλεσμένη στον καναπέ του «Στούντιο 4» βρέθηκε η Κατερίνα Βρανά και μίλησε για την παράστασή της αλλά και την αισιοδοξία που έχει στη ζωή της.
Η Κατερίνα Βρανά κάνει τη νέα της παράσταση με τίτλο «Υπό κατασκευή» και μιλάω για όσα θα λέγονται κατά τη διάρκειά της.
«Ξεκινάω καινούργια παράσταση που τη χτίζω τώρα, δεν είμαι σίγουρη τι κάνω. Λέω στο κοινό να μου φέρονται σαν μικρό παιδάκι, αν δεν καταλάβουν ένα αστείο να μην με γιουχάρουν.
Ο τίτλος της παράστασης είναι “Υπό κατασκευή” και έχω μερικές ιδέες για το πώς είμαι τώρα, το πώς νιώθω αυτή τη στιγμή.
Παρατήρησα τον τελευταίο χρόνο πώς με ρωτάνε πώς νιώθω σαν γυναίκα.
Δεν νιώθω το ίδιο γιατί έχουν αλλάξει πολλά. Είναι διαφορετικό να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο τσουλώντας», αναφέρει.
Και προσθέτει: «Μου αρέσει να μιλάω για αυτά και το στοίχημα είναι να γίνουν αστεία, μην γίνει μανιφέστο.
Το δουλεύεις και κοιτάς μέχρι που νιώθει άνετα το κοινό αλλά και μέχρι που νιώθω άνετα εγώ».
«Όταν φτάνεις κοντά στον θάνατο, κάποιες ντροπές φεύγουν. Η ντροπή δεν είναι μέρος του χαρακτήρα. Κάποιες φορές οι νοσοκόμες μου είναι σε φάση “Κατερίνα σκ@@σε” γιατί θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να τα ξέρουν όλοι όλα.
Στην παράστασή μου μιλάω πολύ για την γυναικεία αυτοϊκανοποίηση.
Ο κόσμος γέλασε πάρα πολύ όταν τα άκουσε. Αλλά προς το παρόν το αναφέρω χιουμοριστικά για να ξέρω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Δεν γίνεται να μη μιλάς για αυτά όταν είναι καθημερινή βρισιά.
Οι θεατές γέλασαν πολύ και με ένα κομμάτι ότι από όταν έπαθα ότι έπαθα με χαρακτηρίζουν με αντρικά επίθετα.
Αλλά κανείς δεν έχει πει σε άντρα που αρρωσταίνει ότι το έζησε σαν γυναίκα που γεννάει.
Νιώθω πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου πια, έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αλλά εντάξει λέω “πήγα να πεθάνω, δεν έπαθα και κάτι”.
Όταν έχεις ζήσει μια τέτοια συνταρακτική ιστορία, θεωρεί ο κόσμος ότι έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα».
«Σιγά σιγά προσαρμόστηκα στη νέα καθημερινότητα και συνεχώς το προσπαθώ. Το θέμα είναι να μην με σταματήσει από ότι θέλω να χαρώ. Λατρεύω το stand up, γεμίζει η σκηνή και πραγματικά θα έβγαινα στην σκηνή και με κρεβάτι και με ουροκαθετήρα.
Βρίζω τη μητέρα μου και τους βοηθούς μου τις ημέρες που δεν είναι καλά αλλά αυτό βοηθάει. Μου φέρονται παραπάνω κανονικά σαν να θεωρούν ότι χρησιμοποιώ την αναπηρία μου για να μου κάνουν τα χατίρια.
Υπάρχουν μέρες που θέλω να κάτσω στο κρεβάτι, κάτω από το πάπλωμα και να κλαίω αλλά κυρίως αυτό συμβαίνει κοντά στην περίοδο».
