Ο Έλληνας συγγραφέας και πολιτικός, Μίμης Ανδρουλάκης, μίλησε στη Φανή Πλατσατούρα και στην κάμερα της εκπομπής «Στούντιο 4» και περιέγραψε στιγμές από τη ζωή του.
«Τα χρόνια της Χούντας είναι τα πιο συναρπαστικά της ζωής μου. Στα χρόνια της Χούντας, της καταδίωξης, του κυνηγητού, της αγωνίας, της βίας ένιωθα μία εσωτερική απελευθέρωση που δεν τη νιώθω σήμερα. Ήταν η μεγάλη μας στιγμή ακόμα και όταν τρώγαμε ξύλο.
Τη σύλληψή μου την απέφυγα από τυχαία γεγονότα. Μία φορά το 1972 σε μία πορεία που έγινε στην Πατησίων με έσωσε ο Αλέκος Σακελλάριος, αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος. Ο ταξιτζής φώναζε ότι θα του αφαιρέσουν την άδεια και του απάντησε “Να πεις ότι σε διέταξε ο Αλέκος Σακελλάριος”. Μόλις είπα ότι τον γνωρίζω, έκανε σαν παιδί. Με πήγε μέχρι τέρμα Δροσοπούλου και του φίλησα το χέρι και μετά την πτώση της δικτατορίας, του φίλησα ξανά το χέρι.
Για την αντιδικτατορική μου δράση είχα πει ότι θα μιλήσω μετά από 50 χρόνια. Ακόμα και την επέτειο του Πολυτεχνείου που με πολιορκούσαν ακόμα και τώρα, δεν βγήκα ποτέ. Πίστευα ότι στα 50 χρόνια θα είχα πεθάνει και δεν θα μιλήσω ποτέ».
