Η Νικολέττα Ράλλη συνάντησε την Τζένη Θεωνά στις «Μαμά-δες» και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε μετά τη γέννηση της κόρης της.
Όπως εξομολογήθηκε, τον πρώτο μήνα έχασε τη φωνή της και στη συνέχεια την έπιανε συνεχώς μια «μαυρίλα», με αποτέλεσμα να ζητήσει βοήθεια και να λάβει την αντίστοιχη αγωγή.
«Το χειρότερο κομμάτι είναι η γέννα, το μαιευτήριο. Μιλάμε για μια περίοδο που επιτρεπόταν μόνο ένα άτομο. Και μετά δεν ήρθε κανείς στο σπίτι, ούτε επαγγελματική ούτε οικογενειακή βοήθεια. Δεν πήγα σπίτι μετά το μαιευτήριο. Εμείς δεν είχαμε μετακομίσει μαζί, αν και μέναμε μαζί. Ήμασταν μαζί 9 μήνες πριν μείνω έγκυος. Είχα στήσει το παιδικό δωμάτιο στο δικό μου σπίτι με την προοπτική πώς θα μείνουμε εκεί επειδή είναι δίπλα και η μαμά μου.
Δεν πιστεύεις ότι είναι οι ορμόνες. Στα καλά καθούμενα ενώ ξέρω και είμαι σίγουρη ότι είμαι μια γυναίκα που δεν μασάει πουθενά, ένιωσα ότι χάνομαι, σβήνω. Δεν σταμάτησα να κλαίω και έλεγα “Γιατί θεέ μου” χωρίς λογική. Φοβόμουν να πάω σπίτι! Και μετά κατάλαβα πώς επειδή το σπίτι μου ήταν πολύ ψηλά, ένιωθα ανασφάλεια. Είναι ένα παραλήρημα ψυχολογικό, πήγα σε ψυχίατρο και πήρα και φάρμακα.
Κοιμόμασταν για 20 μέρες στους καναπέδες και το μωρό στην καλαθούνα. Μου ήρθε πάλι αυτή η μαυρίλα περίπου ένα με δύο μήνες μετά και με έπιανε κάτι μετά τις 3 το μεσημέρι. Ακολούθησα την αγωγή μου και την ξεκίνησα στους έξι μήνες. Τον θηλασμό τον σταμάτησα γιατί στον έναν μήνα έχασα τη φωνή μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω».
