Μερικά από τα μυστικά του αποκάλυψε ο Νίκος Πολυδερόπουλος στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» και όπως χαρακτηριστικά είπε το όνειρό του δεν ήταν να γίνει ηθοποιός αλλά τραγουδιστής.
Η δυσλεξία είναι το μετάλλιό μου
Αν χαρακτήριζα τον εαυτό μου θα έλεγα τολμηρός, υπομονετικός και θαρραλέος.
Από τα ρούχα μου μπορεί να με βγάλει ένα γεγονός: Να λέμε ότι ένα κι ένα κάνουν δύο και μετά να μου λες ότι κάνουν τρία. Εκεί φεύγω τρέχοντας και δεν ξαναγυρίζω ποτέ».
Από την παιδική του ηλικία τού έχει μείνει να βάζει τα πράγματα ίσια. «Αυτό θα με παιδέψει σε όλη μου τη ζωή, τι να κάνω, το έχω, το αναγνωρίζω και δεν με νοιάζει να το αλλάξω».
«Ως παιδί ήμουν πολύ ζόρικος, άτακτος, πάντα στο σχολείο αδιάβαστος, ο χειρότερος μαθητής της τάξης και το χειρότερο παιδί για τη μαμά και τον μπαμπά.
Φυσικά η δυσλεξία είναι καμπή για πολλούς, για μένα θεωρώ ότι ήταν ένα μετάλλιο. Τα κείμενα που παίρνω σαν ηθοποιός μπορεί να τα μαθαίνω πιο γρήγορα από άλλους. Θα τα διαβάσω σε 5 λεπτά και θα τα πω.
Η ελλειματική προσοχή με βοήθησε επειδή ασχολούμουν συνέχεια με κάτι άλλο και έτσι βρήκα αυτό που μου αρέσει, οπότε ας αφήσουμε λίγο τα παιδιά πιο ελεύθερα να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, να βρουν το όνειρό τους» είπε.
«Επαγγελματικά και προσωπικά θεωρώ ότι είμαι καλά αυτή τη χρονιά» ανέφερε.
Για τον ρόλο του στο «Μαύρο Ρόδο» είπε: «Μου έφερε κάποιες αναμνήσεις από το παρελθόν γιατί είχα ένα ατύχημα με τη μηχανή. Όταν στη σειρά έμπαινα στο χειρουργείο, έρχονταν οι αναμνήσεις τόσο ζωντανές από το ατύχημα που με συντάραξε λίγο. Τουλάχιστον πέτυχε ο σκοπός της σκηνής».
«Ο έρωτας θεωρώ ότι μου δίνει δύναμη, είναι βέβαια πανδαμάτωρ αλλά η μαγεία του μπορεί να σε φτάσει τόσο ψηλά και παράλληλα να σε ρίξει τόσο χαμηλά.
Αν αγαπάς κάποιον μην τον πιέζεις να νιώσει τα ίδια συναισθήματα, ήταν πολύ ενοχλητικό όταν ήμουν πιο μικρός. Οι άνθρωποι δεν μας ανήκουν» ανέφερε.
