Η φωτογράφος Ολυμπία Κρασαγάκη ήταν καλεσμένη του Φώτη Σεργουλόπουλου και της Τζένης Μελιτά στην ΕΡΤ1.
Έχοντας φωτογραφίσει δεκάδες επωνύμους εντός κι εκτός Ελλάδας, μίλησε για την καριέρα της αλλά και την περιπέτειά της με τον καρκίνο που την οδήγησε στο να κάνει ένα ταινιάκι για αυτό.
«Θέλω να μοιράζομαι και τις χαρές και τις λύπες μου, οπότε δεν μπορούσα ούτε να το κρύψω, ούτε να το κρατήσω κρυφό από τους ανθρώπους που θα συνεργαζόμουν.
Θα ερχόμουν με κοντό μαλλί και τι;
Δεν ήθελα να λέω ψέματα, ένιωσα μια ανακούφιση με το να το αποκαλύψω.
Είναι πολύ σκοτεινό και άσχημο αυτό που περνάς.
Μπορεί να έρθει ξαφνικά στη ζωή σου, εκεί που δεν το περιμένεις. Εγώ το κατάλαβα στον ύπνο μου, ήταν σαν να με τσίμπησε κάποιος και ξύπνησα και ένιωσα κάτι στο στήθος. Έκανα εξετάσεις και το βρήκαμε.
Μου έστειλαν πάρα πολλά μηνύματα γυναίκες που περνούν το ίδιο.
Το να μην νιώθεις μόνος σου στον πόνο σου, είναι πολύ σημαντικό. Τον πόνο σου δεν μπορεί κανείς να τον νιώσει, είσαι μόνο εσύ. Μπορείς να το μοιραστείς, αλλά ο άλλος δεν μπορεί να νιώσει πόσο πονάς», εξήγησε.
«Δεν ξέρω αν βρήκα εύκολα αυτή τη δύναμη. Μπορεί να δω ένα λουλουδάκι στον δρόμο και να πω “τι όμορφο που είναι” και να πάρω από εκεί δύναμη. Δεν το συζητώ, βεβαίως πήρα δύναμη και από τους δικούς μου ανθρώπους, το παιδί μου» είπε.
Μιλώντας για τα πορτραίτα χολιγουντιανών σταρ που έβγαλε όσο δούλευε στο Φεστιβάλ Βενετίας και Καννών, ξεχώρισε τον Ντέιβιντ Λιντς ενώ διηγήθηκε πώς λιποθύμησε φωτογραφίζοντας τον Χάρισον Φορντ.
«Έκανε ζέστη, δεν είχα φάει καλά, έτρωγα μόνο παγωτά στη Βενετία, είχε ήλιο εκείνη τη μέρα και ξαφνικά έχασα το φως μου. Όταν άνοιξα τα μάτια ο Χάρισον μου έδινε πορτοκαλάδα» είπε.
Μίλησε όμως και για τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον οποίο αποκάλεσε «οικογένεια» και με τον οποίο συνεργάζεται στους «Πρωταγωνιστές».
Η Ολυμπία είναι η γυναίκα που έβγαλε τις πρώτες φωτογραφίες της Ιωάννας Παλιοσπύρου έναν χρόνο μετά το βιτριόλι.
«Ήμασταν μαζί μήνες για τα γυρίσματα και μέσα σε χειρουργείο, γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί όλο. Την ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο. Αυτή η φωτογραφία είναι από τις σημαντικές μου σαν πορτραίτο γιατί μέσα στην αγριότητα αν δεις το βλέμμα της είναι τόσο ευαίσθητο και πονεμένο. Αυτό έβλεπα.
Δεν ήταν τόσο στημένη. Καθόταν στο κρεβάτι και έφτιαχνε κάτι και έπεφτε πάρα πολύ ωραία το φως και γύρισε να με κοιτάξει και της είπα “μείνε”.
Η σχέση μου μαζί της κρατάει και μάλιστα η Ιωάννα μου έχει και καλό. Όταν ήμουν στις πολύ δύσκολες και σκοτεινές στιγμές μου που δεν με αναγνώριζα, κοίταζα τις φωτογραφίες της και έλεγα “όχι, μπορούμε να τα καταφέρουμε”».
