Ο Πασχάλης Τσαρούχας μίλησε στο «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη για τη ζωή του, τους μεγάλους έρωτες, αλλά και για τη «Γη της Ελιάς».
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στην απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική.
«Όταν τελειώσαμε το σχολείο ήμασταν άχρηστοι, ρεμάλια, μου λέει ένας φίλος “δεν πάμε να γίνουμε ηθοποιοί;” και είπα “πάμε”. Με πέρασαν στο Κρατικό Ωδείο Αθηνών, αλλά εγώ ήμουν παιδί λαϊκό από τον Περισσό και με ζόρισε το αστικό τοπίο, το εγκατέλειψα. Στην οικοδομή που δούλευα με τον πατέρα μου με βρήκε ο Γιώργος Αρμένης με μακριά μαλλιά, τζιν σορτσάκι και γαλότσες να ξεφορτώνω ασβέστη. Ο Αρμένης μου είπε να πάω στο θέατρο τέχνης, με πήρανε υπότροφο. Δεν σταμάτησα να δουλεύω στην οικοδομή μέχρι που έκανα την ταινία “Βασιλική”», εξήγησε
«Με πήρε ο διευθυντής του Φεστιβάλ Καΐρου και μου είπε ότι πρέπει να πάω. Εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στο μπάνιο και έβγαζα τον ασβέστη από πάνω μου. Πήγα και με αναγνώρισε ο Τζον Μάλκοβιτς, μου άνοιξε την πόρτα της λιμουζίνας ο Κρίστοφερ Λι, με παρέλαβε η Τζίνα Λολομπριζίτα και με έβαλε στη θέση μου να καθίσω ο Ομάρ Σαρίφ. Την άλλη μέρα επιστρέφω, με το βραβείο και την παράλλη μέρα ήμουν στην οικοδομή. Η βράβευσή μου στο φεστιβάλ του Καΐρου με δίδαξε πως όλα μπορούν να συμβούν», πρόσθεσε.
Η περίοδος της επιτυχίας
«Ως έφηβος έκανα βλακείες και έχω βάλει τα ένσημά μου, χοντράδες δεν έχω κάνει πιτσιρικάς. Θα μπορούσα να μην υπάρχω, να έχω σκοτωθεί. Η κραιπάλη άρχισε με την επιτυχία, δούλευα πολύ, το βράδυ ξενυχτούσα με πιοτό και η μηχανή γύριζε μόνη της στο σπίτι. Συνειδητοποίησα ότι συναναστρεφόμουν ανθρώπους που δεν ήθελα, συνευρισκόμουν με κοπέλες που δεν ήθελα, έτρωγα φαγητά που δεν μου άρεσαν. Παύεις να είσαι ο εαυτός του και είσαι μια εικόνα, υπηρετείς αυτό που σου είπαν οι άλλοι, ότι είσαι και έτσι το σχόλασα.
Η περιπέτεια με τον παπαράτσο
«Με τη Θεοφάνια ήμασταν ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι, μας κυνηγούσαν παπαράτσι και έχω σπάσει πόρτα αυτοκίνητου φωτογράφου. Ήταν 1:30 τα ξημερώματα, επιστρέψαμε από παράσταση, η Θεοφάνια ήταν έγκυος τότε, ζοριζόταν τότε και βλέπω να γυαλίζει ένας φακός από την απέναντι πυλωτή.
Σκέφτηκα ότι αυτό που δεν θέλω να πω, δεν θα μου το πάρεις με το ζόρι, μουντάρω απέναντι και του κατεβάζω την πόρτα με κλοτσιά στο πεζοδρόμιο. Έκτοτε έρχονταν παπαράτσι και με ρώταγαν αν με πειράζει να βγάλουν φωτογραφία.
Τον σεβασμό τον δείχνουμε χωρίς να μας τον επιβάλλουν. Εγώ τον επέβαλα, έγινα το κακό παιδί και ενδεχομένως από κάπου να κόπηκα επειδή έκανα έτσι.
Με τη Θεοφάνια είμαστε τρελοί και οι δυο, και στον γάμο και στο διαζύγιο ό,τι μας ένωνε μας ενώνει και ό,τι μας χώριζε μας χωρίζει ακόμα. Με τη Θεοφάνια μας ενώνει ένα τεράστιο μέγεθος, ο γιος μας Αχιλλέας, όπως και με τη Νατάσα Παπαγιάννη που έχω την κόρη μου, που δεν είμαστε μαζί, μας ενώνει η Αλεξάνδρα.
Τις μεγάλες πράξεις της ζωής σου, οφείλεις να τις σέβεσαι και να τις υπηρετείς ισοβίως. Με τη Νατάσα, τη μητέρα της κόρης μου, σκεφτήκαμε τον γάμο, αλλά δεν μας βγήκε τελικά και έτσι τέλειωσε, πλέον δεν είμαστε μαζί. Θα προτιμούσα να μέναμε πιο κοντά με την Αλεξάνδρα, εάν τη ρωτήσεις θα σου πει “ο μπαμπάς μου δεν με βλέπει καθόλου” και έχει δίκιο» είπε.
«Και τα δυο μου παιδιά είναι παιδιά τρέλας και γι’ αυτό είναι όμορφα και έξυπνα, ο Αχιλλέας μου είναι ο ξανθός θεός της Αλεξάνδρας μου», είπε με χιούμορ.
