Ο Πέτρος Λαγούτης συνάντησε τον Μίνωα Θεοχάρη στο Θέατρο Αθηνά και μίλησαν τόσο για τους ρόλους του στη σειρά «Έτερος εγώ» και «Παγιδευμένοι» όσο και στον ρόλο τους ως πατέρας.
Ο ηθοποιός σκηνοθέτησε την παράσταση «Τέλειοι ξένοι» μαζί με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο κάτι που έκανε για πρώτη φορά και είχε τεράστια επιτυχία.
«Επειδή ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία ήθελα και κάποιον άλλον μαζί. Με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο ταιριάζουμε και ταυτόχρονα είμαστε πολύ διαφορετικοί. Εγώ είμαι της ανάλυσης και εκείνος του πρακτικού. Οπότε δεν έμπαινε ο ένας στα χωράφια του άλλου. Όλο αυτό μας έκατσε, απλά συνέβη. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και δεν έχουμε δουλέψει ποτέ σαν ηθοποιοί. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα να το σκηνοθετήσουμε παρέα και είπε αμέσως “μέσα”.
Τρέχω και δεν φτάνω φέτος και με τους “Παγιδευμένους”. Και εγώ αναρωτιέμαι αν θα συνεχίσει του χρόνου αλλά μάλλον θα συνεχίσει. Δεν έχουμε πάρει ακόμη τη “βούλα” από το κανάλι.
Έπαιξε και ο γιος μου στο “Έτερος εγώ”. Όταν μου είπε ο Σωτήρης Τσαφούλιας ότι γράφει τον τρίτο κύκλο του είπα ότι ο γιος μου δίνει εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης. Μου είπε ότι ήθελε να τον δει για έναν ρόλο. Το συζήτησα μαζί του αλλά και με την Μυρτώ και του είπα ότι θα τον περάσει σε κανονική οντισιόν. Του κόστισε του Δημήτρη αυτό αλλά ήταν εις γνώσης μας. Το πήραμε by the book και ήταν η τιμωρία μας.
Η Μυρτώ διδάσκει και στο θέατρο Τέχνης οπότε δεν μπορούσαμε να το περάσουμε έτσι. Ο Δημήτρης έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Εθνικό. Ευτυχώς τελειώνει το πρώτο έτος με όλα αυτά που συνέβησαν».
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στον ρόλο του ως πατέρας αλλά και το τι απολαμβάνει να κάνει στον ελεύθερο του χρόνο.
«Υπάρχουν μέρες που δεν βρίσκω τον χρόνο να κάνω κάτι άσχετο να με χαλαρώσει. Αλλά μπορεί να είναι να πιώ τον καφέ μου, να βγάλω τον σκύλο μου βόλτα ειδικά το βράδυ ή κάποια κουβέντα. Όταν ανοίξω την τηλεόραση ή θα δω αγώνα ή θα δω Netflix. Δεν προλαβαίνω να δω τη δική μας τηλεόραση.
Μου έχει ανοίξει η όρεξη για την σκηνοθεσία αλλά όχι με λαιμαργία. Μου αρέσει ακόμα το επάγγελμα του ηθοποιού αλλά έχω πιάσει τον εαυτό μου ότι τα επόμενα χρόνια θέλω να είμαι πιο χαλαρός.
Δεν είχα απωθημένο κάποιον ρόλο. Κανένας ρόλος δεν με έχει γοητεύσει πριν έρθει στα χέρια μου.
Έχω βρεθεί σε δύσκολη συνεργασία και σε μικρότερη και σε μεγαλύτερη ηλικία. Πιο μικρός ήμουν πιο παρορμητικός αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν λύνονται επί τόπου, θέλουν χρόνο ή δεν λύνονται και πρέπει ή να τα αντέξεις ή να φύγεις. Ελάττωμα είχα τον παρορμητισμό μου αλλά προσπαθώ και τον ελέγχω.
Βλέπω χαρακτηριστικά δικά μου στα παιδιά. Όταν βλέπω τα κακά λέω “ξεκόλλα, έχω φάει τόσα χρόνια”. Όσο βελτιωνόμαστε και προχωράμε είμαστε παράδειγμα για τα παιδιά. Το μεγαλύτερο μάθημα που μου έμαθαν τα παιδιά είναι πώς να είμαι πατέρας».
