Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μίλησε στο «Στούντιο 4» και τον Κωνσταντίνο Κούρο και αναφέρθηκε για τα πρώτα του βήματα στην σκηνοθεσία αλλά και το πέρασμα του χρόνου.
Με αφορμή την θεατρική παράσταση «Φτηνά τσιγάρα», ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε στις σημαντικές διαφορές που διακρίνουν την σημερινή εποχή από εκείνην κατά την οποία γυρίστηκε το ομώνυμο φιλμ, το 2000.
«Για τον θεατή έπρεπε όλα να δείχνουν εύκολα, για αυτόν που γύρισε όμως την ταινία τότε τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Ήμουν 29 χρονών και είχα κάνει μόνο μια ταινία πριν, το «No Budget Story» οπότε ήταν πολύ μικρή η πείρα μου. Ήμουν ένας πολύ νέος σκηνοθέτης με πολύπλοκα όνειρα. Το να πάρεις ένα τρόλεϊ μες στη νύχτα, να το γεμίσεις με χρυσόψαρα και περιστέρια που φιλιούνται και πετούν, δεν είναι και τόσο απλό όσο ακούγεται. Ήταν μια νύχτα έως και τρόμου αυτή που ευτυχώς έχει διασωθεί σαν μια νύχτα του ελληνικού κινηματογράφου που έγραψε την ιστορία της», ανέφερε.
Όσον αφορά το πέρασμα του χρόνου και πώς ο ίδιος το βιώνει, απάντησε: «Το πέρασμα του χρόνου με ενοχλεί γιατί είμαι θνητός. Βέβαια, το δώρο της ωριμότητας είναι τρομερό. Αναλύεις τον κόσμο αλλιώς. Μπορεί να κουράζεσαι εύκολα σωματικά αλλά ξέρεις πως να διανείμεις τις δυνάμεις σου καλύτερα. Ο χρόνος όμως που φεύγει, πως να το κάνουμε. Θνητοί είμαστε».
