Για την προσωπική της ζωή, το διαζύγιό της αλλά και το ενδεχόμενο ενός δεύτερου γάμου μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» και τον Μιχάλη Ροδόπουλο η Σίσσυ Χρηστίδου.
Το διαζύγιο με τον Θοδωρή Μαραντίνη
«Δεν πίστευα ποτέ ότι θα πάρω στη ζωή μου αυτή την απόφαση. Δεν υπήρχε αυτό το πλάνο στο μυαλό μου. Όμως η ζωή αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν, οι σχέσεις μεταβάλλονται, οπότε προσπάθησα να το αντιμετωπίσω με κατανόηση απέναντι στον εαυτό μου και να μην το πάρω ως προσωπική αποτυχία. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να το καταφέρεις, γιατί έτσι αισθάνεσαι ότι έχεις αποτύχει σε ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. Όταν παντρεύεσαι, δεν υπολογίζεις να χωρίσεις, αλλά ότι θα είσαι με τον άλλο μια ζωή. Είναι σχεδόν 4 χρόνια και έχουμε βρει τις ισορροπίες μας σε κάποιο βαθμό, αλλά για μένα ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Όταν όμως υπάρχουν δύο παιδιά, δεν είναι το διαζύγιο, είναι τα παιδιά. Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα για όσους χωρίζουν και έχουν παιδιά: τι είναι το καλύτερο για εκείνα. Οπότε εκ των πραγμάτων βάζεις τον εγωισμό σου σε δεύτερο πλάνο και πορεύεσαι με αυτό».
Το ενδεχόμενο ενός δεύτερου γάμου
«Πιστεύω πολύ στον γάμο, στη συντροφικότητα, σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Είναι μια υπέροχη συνθήκη το γεγονός ότι έχεις έναν άνθρωπο με τον οποίο πορεύεσαι μαζί και αντιμετωπίζεις τη ζωή. Δεν ξέρω αν θα παντρευόμουν ξανά, θα ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για μένα. Δεν είναι κάτι που θα έκανα εύκολα γιατί έχω δύο παιδιά. Μου φαίνεται πολύ μακρινό να φέρω έναν άνθρωπο να ζήσει μαζί με μένα και τα παιδιά μου. Είμαι εξαιρετικά ενοχική απέναντι σε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω όταν μεγαλώσουν και πάρουν τον δρόμο τους. Προς το παρόν, δεν θέλω να φέρω κάποιον άλλο στη ζωή τους,
αυτό είναι το θέμα μου».
«Θα μπορούσα να έχω γλιτώσει πολύ πόνο στη ζωή μου, αν ήμουν λίγο πιο υποψιασμένη»
«Θα ήμουν πιο πονηρεμένη με τους ανθρώπους, πιο καχύποπτη γενικά. Είμαι λίγο στη “φούσκα” μου και περιμένω πάντα το καλύτερο από τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να υποψιαστώ την πονηριά, την κακία, την προδοσία. Είμαι πολύ καθαρός άνθρωπος, δεν υπάρχει τίποτα που να κρύβω. Το πιο σημαντικό κομμάτι για μένα είναι η ακεραιότητά μου, δεν είναι διαπραγματεύσιμο και μου στοιχίζει ακόμα και στη δουλειά μου. Είμαι πολύ κακή στις δημόσιες σχέσεις, άμα σε συμπαθώ, το ξέρεις, άμα σε αντιπαθώ, πάλι το ξέρεις. Είμαι ανοιχτό βιβλίο κι έχω μες στο μυαλό μου ότι έτσι είναι όλοι. Αλλά δεν είναι».
«Θα μπορούσα να έχω γλιτώσει πολύ πόνο στη ζωή μου και πολλή απογοήτευση, αν ήμουν λίγο πιο υποψιασμένη. Ήμουν παραπάνω αφελής από όσο θα έπρεπε, δηλαδή πέρα από τη γραμμή. Ενθουσιάζομαι με τους ανθρώπους, πιστεύω ότι θέλουν πάντα το καλύτερο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάνουν δεύτερες αναγνώσεις από πίσω, γιατί δεν λειτουργεί έτσι το δικό μου μυαλό. Και υπήρχαν άνθρωποι κοντά μου που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν να είμαι πιο υποψιασμένη, αλλά είχα μεγάλη άρνηση. Έτσι ήταν κι η μαμά μου, χαλί να την πατήσεις. Δεν είχε κανένα όριο με τους ανθρώπους.
Έχω πέσει από τα σύννεφα πολλές φορές στη ζωή μου με πολλή φόρα. Και συνεχίζω να πέφτω. Και από γυναίκες και από άντρες. Και στη δουλειά πολύ και στην προσωπική μου ζωή. Οι αξίες που είναι σημαντικές για μένα είναι η ακεραιότητα, η ταπεινότητα, η τιμιότητα. Δεν θα κάνω ποτέ κακό στον άλλο. Δεν θα σε προδώσω ποτέ. Αν υπάρχει κάτι μεταξύ μας, θα έρθω και θα σου το πω. Θέλω να το λύσω. Ακόμη κι αν το λύσουμε και δεν ξανακάνουμε παρέα, θα το έχουμε λύσει. Τα θέλω όλα στο φως. Δεν μπορώ τα άλυτα καθόλου».
