Η Σοφία Κουρτίδου ήταν καλεσμένη στο «Στούντιο 4» και εξήγησε πώς στα 17 της αποφάσισε να μάθει τη νοηματική γλώσσα. Μάλιστα προσπαθεί να τη μάθει και στη γιαγιά της.
«Μιλάω άπταιστα τη νοηματική αλλά δεν είμαι διερμηνέας, είναι άλλη εξειδίκευση. Ήταν ένα δώρο ζωής, άλλαξε όλο τον τρόπο που βλέπω τη μουσική και τη ζωή, ξεκλείδωσε την εκφραστικότητά μου.
Πάντοτε είχα στο μυαλό μου ότι θέλω τα τραγούδια μου να είναι προσβάσιμα. Σκέφτηκα ότι θα κάνω ό,τι μπορώ να βάλω το δικό μου λιθαράκι.
Πας στα μαθήματα, ο δάσκαλος είναι κωφός, μπαίνεις και σου μιλάει στη νοηματική. Σε βάζει στη διαδικασία να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου για να εκφραστείς. Είναι μαγικό» είπε.
«Αυτό που θέλω να κάνω είναι να εκφράζομαι, να γράφω είτε είναι μια εκπομπή ή μια παράσταση.
Στην τέχνη βοηθάει να είσαι απογοητευμένος, όσο πιο δυστυχισμένος είσαι βοηθάει. Οποιαδήποτε έντονη κατάσταση σου δίνει το έναυσμα να γράψεις. Τη χαρά είμαστε εκεί και τη ζούμε ενώ τη λύπη θέλουμε να τη μοιραστούμε» ανέφερε.
Η Σοφία μίλησε και για τον σκύλο – οδηγό τυφλών που μεγάλωσε, της «Αλλού».
«Έγινα ανάδοχη μαμά ενός σκύλου ο οποίος θα γίνει σκύλος – οδηγός. Την ονόμασα Αλλού γιατί προορίζεται για αλλού, θα είναι βέβαια πάντα στην καρδιά μου.
Πήρα την απόφαση να υιοθετήσω ένα σκύλο με σκοπό να τον αποχωριστώ γιατί αν δεν υπάρξουν εθελοντές δεν θα μπορέσει ένας τυφλός συνάνθρωπός μας να έχει έναν τέτοιον σκύλο.
Για πολλούς ανθρώπους φαίνεται δύσκολο αλλά αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι μια τέτοια πράξη…
Τα δύσκολα είναι τα ομορφότερα. Η ζωή σε αποζημιώνει, έρχονται τόσα όμορφα πράγματα.
Κάνεις ό,τι σου λένε οι εκπαιδευτές. Νιώθεις απίστευτη υπερηφάνεια και συγκίνηση.
Ακόμα είμαστε στην αρχή. Η Αλλού μου έχει προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Σχεδόν κάθε μέρα κλαίω από συγκίνηση» είπε.
