Σταύρος Θεοδωράκης: Από την Αγία Βαρβάρα στο εστιατόριο που σέρβιρε κόλλυβα – Ο έρωτας με μία τσιγγάνα και η λατρεία στον Αγγελόπουλο
Νέα

Σταύρος Θεοδωράκης: Από την Αγία Βαρβάρα στο εστιατόριο που σέρβιρε κόλλυβα – Ο έρωτας με μία τσιγγάνα και η λατρεία στον Αγγελόπουλο

Σταύρος Θεοδωράκης: Από την Αγία Βαρβάρα στο εστιατόριο που σέρβιρε κόλλυβα – Ο έρωτας με μία τσιγγάνα και η λατρεία στον Αγγελόπουλο

Μία εφ΄όληςτης ύλης συνέντευξη από τον γνωστό δημοσιογράφο

Απολαυστική ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην εκπομπή «Στούντιο 4», με τον γνωστό δημοσιογράφο να αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του που δεν γνωρίζαμε από τα παιδικά του χρόνια στην Αγία Βαρβάρα μέχρι και το πώς αποφάσισε να ανοίξει πριν από χρόνια εστιατόριο.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης μεγάλωσε φτωχικά στην Αγία Βαρβάρα και όπως εξομολογείται εκείνα τα χρόνια θεωρείτο περιοχή ανεπιθύμητων.

«Ήταν περιοχή ανεπιθύμητων. Έφερναν καθηγητές και δασκάλους που είχαν πολλά προβλήματα. Στο σχολείο δεν ένιωθα καλά, είχα δυσλεξία, τα χέρια μου κοκκίνιζαν συχνά από τον χάρακα».

Για πρώτη φορά τον έρωτα τον γνώρισε στο πρόσωπο μίας τσιγγάνας στο γυμνάσιο.

«Δεν κάναμε παρέα, ήταν απαγορευτικό να πήγαινα στο σπίτι της ή εγώ στο δικό μου. Δεν νομίζω ότι οι δικοί μου θα είχαν κάποια μεγάλη αντίρρηση. Οι κόσμοι μας ήταν γειτονικοί, δεν υπήρχε ρατσιστική συμπεριφορά, αλλά ήταν δύο κόσμοι διαφορετικοί. Αλλά τότε και οι Πόντιοι με τους Κρητικούς δεν έκαναν παρέα».

Στα ακούσματά του είχε από μικρό τον Μανώλη Αγγελόπουλο.

«Μας ένωνε ο Αγγελόπουλος. Του έχω πολύ μεγάλη αγάπη. Τότε δεν άκουγες Καζαντζίδη στην Αγία Βαρβάρα, έπρεπε να ακούμε Αγγελόπουλο».

Όλα αυτά τα χρόνια έχει πειραματιστεί με πολλά, με την πολιτική αλλά και με την εστίαση έχοντας ανοίξει το δικό του εστιατόριο.

«Μία μέρα πήγαμε να φάμε σε ένα κρητικό εστιατόριο και δεν μου άρεσε ενώ στους άλλους άρεσε. Και είπα θα κάνω ένα εστιατόριο. Η μαμά μου ήταν εκεί κάθε μέρα. Φέραμε γυναίκες που αγαπούσαν τη μαγειρική».

«Είχαμε για επιδόρπιο κόλλυβα. Δεν ήταν δική μου ιδέα, ήταν μιας φίλης μου. Έρχονταν και δεν έτρωγαν κιόλας. Και γράφει στο “Βήμα” η φίλη μου μια κριτική ότι “αν θέλετε να δοκιμάσετε το γνήσιο γλυκό, φάτε τα στον Σταύρο και έρχονταν μετά οι κυρίες και έτρωγαν».