Καλεσμένοι στο «Στούντιο 4» βρέθηκαν ο Κώστας Αρζόγλου με την κόρη του Ωρόρα, οι οποίοι μεταξύ άλλων μίλησαν για τη σχέση που είχαν όταν εκείνη ήταν στην εφηβεία και πώς αυτή άλλαξε μετά από ένα ξέσπασμά της.
Ο ηθοποιός τόνισε πως αυτό που είναι σήμερα η Ωρόρα οφείλεται στην μητέρα της, ενώ παραδέχτηκε ότι ασχολούνταν υπερβολικά με τη δουλειά του και έκανε «μικρά λαθάκια» με την κόρη του.
«Αυτό που είναι σήμερα η Ωρόρα οφείλεται πάρα πολύ στη μαμά της. Έχω κάνει λαθάκια, που εκείνη την ώρα δεν είναι λάθη. Ασχολιόμουν πάρα πολύ με το θέατρο, με τις παραστάσεις, είχα φτάσει σε σημείο να σκηνοθετώ κάτι, να παίζω ταυτόχρονα κάτι άλλο. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω πει πάρα πολλά “όχι” στη ζωή μου και νομίζω ότι οι καριέρες χτίζονται με τα “όχι”. Όταν λοιπόν ερχόταν κάτι θετικό δεν μπορούσα να αρνηθώ», είπε ο ηθοποιός, με την κόρη του να συμπληρώνει:
«Τα έχουμε συζητήσει όλα αυτά, εγώ έχω κάνει έναν “προφορικό εμετό” και χτίσαμε μια σχέση άλλη. Όλα τα παιδιά πάνε στους ψυχολόγους λόγω των γονέων τους. Όταν έχει συμβεί αυτό, νιώθω ότι δεν έχω να λύσω κάτι. Τα έχουμε συζητήσει, έχω δεχτεί κάποια πράγματα, τον βλέπω σαν άνθρωπο. Εγώ την ξεκίνησα την κουβέντα αυτή κι εκείνος άκουγε και άκουγε, χωρίς θυμό. Εγώ είχα θυμό, ήμουν σε ηλικία 17 ετών. Τα είπα όλα και μετά ήταν απλά σαν να απελευθερώθηκε έδαφος για να χτίσουμε μια καινούρια σχέση».
«Ουσιαστικά επιβεβαίωνε, σφράγιζε, αυτά που ήξερα ήδη. Μου έβγαζε πράγματα που τα ήξερα και ουσιαστικά τα έβαζε σε φράσεις. »
Ο Κώστας Αρζόγλου μίλησε και για τα άλλα δύο παιδιά του, εκ των οποίων η άλλη κόρη του ασχολείται κι εκείνη με την υποκριτική, ενώ ο Παύλος δεν θέλει να βλέπει το θέατρο ούτε σε φωτογραφία.
«Το πρώτο πατατράκ ήταν το ότι πνίγηκε η μάνα μου στη θάλασσα. Αυτό μού άλλαξε χούγια φοβερά. Ήμουν γύρω στα 35. Το δεύτερο, μετά από χρόνια, ήταν μια περιπέτεια υγείας, που όταν σου πούνε ότι έχεις όγκο στον εγκέφαλο, που πάει το μυαλό σου; Ε, στον καρκίνο. Αποχαιρέτησα τα πάντα και μπήκα στο χειρουργείο.» είπε ο Κώστας Αρζόγλου.
«Θυμάμαι πάμπολλα. Ας πούμε στην εντατική, όταν τελικά επέζησα, είδα αυτό που το βλέπουν σπάνια άνθρωποι, ένα φως. Φοβερό. Αυτό που σε τραβά να χαθείς. Πώς είναι όταν κοιτάς τον ήλιο δυο ώρες κατάματα… Τέτοιο φως που καίει. Ταυτόχρονα θυμάμαι μία κολώνια. Γιατί μπήκε στην εντατική ο Γεννηματάς και θυμάμαι την κολώνια του» συμπλήρωσε.
