Ο δημοσιογράφος Χρίστος Βασιλόπουλος, ο άνθρωπος πίσω από τη «Μηχανή του χρόνου» ήταν καλεσμένος του «Στούντιο 4».
Η σύμπτωση είναι ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος είναι το αντικείμενο έρευνάς του εδώ και έναν μήνα στο πλαίσιο της εκπομπής του και έτσι είχε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πει.
«Μιλώντας με τους βετεράνους του σιδηροδρόμου βλέπεις μια πικρία για την εξέλιξη των πραγμάτων. Για παράδειγμα έχει διαφημιστεί μια γραμμή που πάει πιο γρήγορα και μου λένε ότι παλιότερα πήγαινε πιο γρήγορα χωρίς τις ενδιάμεσες στάσεις.
Είχα μια ρομαντική εικόνα των σταθμαρχών όπως στις ταινίες. Ήταν ένα πρόσωπο σεβασμού για τη διαχείριση των πραγμάτων. Ακόμα και στις κρίσιμες στιγμές είναι στρατηγός και μου έλεγαν μην τα λες αυτά διότι σήμερα οι σταθμάρχες είναι με μπλοκάκι.
Ο συγκεκριμένος πέρασε 3 μήνες σεμινάριο και τον ρώτησα τι δουλειά έκανε πριν και ήταν αποθηκάριος.
«Μου είπαν ότι ο μηχανοδηγός του μοιραίου τρένου ζήτησε το συγκεκριμένο δρομολόγιο για να είναι κοντά στα κορίτσια του που πέρασαν στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ουσιαστικά η πρώτη του μετάθεση, στην πραγματικότητα και το τέλος της ζωής του» ανέφερε ο δημοσιογράφος.
«Τι κόπο έχουμε κάνει για να αποκτήσουμε σιδηροδρομικό δίκτυο. Η Ελλάδα πτώχευσε όταν έκανε τρένο. Και τι χειρωνακτική εργασία! Και στο τέλος να γυρίσουμε στο σημείο μηδέν; Πώς θα ξαναμπεί ο κόσμος στο τρένο;
Θα γίνει έρευνα. Βάλανε έναν άνθρωπο που δεν είχε την επαρκή εκπαίδευση. Γιατί να είναι μόνος του. Ο κανονισμός λέει ότι πρέπει να είναι δύο. Πρέπει να ερωτηθεί ο προϊστάμενός του γιατί έβαλε έναν άνθρωπο 3 μηνών μόνο του και μάλιστα νύχτα.
Εδώ έχει ψωμί, να αναρωτηθούν αν είχε κάνει και άλλο λάθος πιο πριν ο σταθμάρχης. Όχι σε επίπεδο επίσημης καταγραφής αλλά να μιλήσουν οι μηχανοδηγοί. Οι μηχανοδηγοί μιλάνε με τους σταθμάρχες. Να ερωτηθούν όλοι για τους διαλόγους που είχαν με τον σταθμάρχη.
Η έρευνα πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και όχι να λέμε η κακιά ώρα» είπε ο δημοσιογράφος.
«Στον σταθμό του Βόλου ρώτησα έναν σταθμάρχη για το μέλλον του τρένου και μου έδειξε δυο πούλμαν που έφερναν επιβάτες» είπε χαρακτηριστικά.
«Το πρόβλημα αυτών των υποθέσεων είναι η δικαστική διερεύνηση. Σε όλα τα μεγάλα ατυχήματα το κακούργημα γίνεται πλημμέλημα διότι για κάποιον λόγο δεν ανακαλύπτουμε κακούργημα» είπε.
«Υπάρχουν στιγμές που απλά πιστεύεις ότι ήρθε το τέλος. Υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται “γιατί ζω;”. Εδώ είχαν μια τεράστια ατυχία, πήρε φωτιά. Αυτό ήταν το πιο τρομερό γιατί μετά τη σύγκρουση καήκανε κιόλας.
Μου έλεγε ένας σιδηροδρομικός ότι 5-6 δευτερόλεπτα αργότερα θα συναντιόντουσαν μέσα στο τούνελ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε δυνατότητα διάσωσης» ανέφερε χαρακτηριστικά για το μέγεθος της τραγωδίας στα Τέμπη.
