Ο Θοδωρής Αθερίδης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Dot και αναφέρθηκε στις κρίσεις πανικού που πάθαινε στο σχολείο, τον αλκοολισμό αλλά και την αγάπη του στον εγγονό του.
Ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι στο σχολείο πάθαινε κρίσεις πανικού και πώς εάν υπήρχε η σωστή ενημέρωση για τα αντικαταθλιπτικά θα είχε σωθεί.
«Ήμουν δημοφιλές παιδί στο σχολείο και πρόεδρος του 15μελούς. Ήμουν λίγο επαναστάτης, είχα πολλά ψυχολογικά και τα έκανα επαναστατικά.
Με έδιωξαν από το σχολείο εν τέλη από την πολύ επανάσταση. Έκανα διάφορα εκεί, είχα πάρει 5ημερη αποβολή και μετά πήρα αλλαγή περιβάλλοντος.
Κάναμε αποχή στο σχολείο, κράτησε κάνα δυο βδομάδες και δεν κάναμε μάθημα γιατί είχαμε κρούσμα ηπατίτιδας και το αίτημα μας ήταν να φύγουν οι βρύσες δίπλα από τις τουαλέτες, γιατί μας είχαν πει οι υγειονομικοί ότι πρέπει οι βρύσες να είναι αλλού.
Και πραγματικά αν πας τώρα στο 10ο και στο 2ο στη Θεσσαλονίκη βλέπεις ότι οι βρύσες έχουν πάει από την άλλη πλευρά.
Υπογράφτηκε αυτό αλλά την πλήρωσα εγώ, έφυγα.
Δεν είχα τα ψυχολογικά που έχουν οι έφηβοι που θέλουν να αυτοκτονήσουν, είχα πανικούς. Κρίσεις πανικού είχα.
Την δεύτερη κρίση πανικού την είχα πάθει μία μέρα μετά την πρώτη. Δηλαδή την πρώτη την έπαθα βράδυ, και την επόμενη την έπαθα στο σχολείο. Και κάθομαι την ώρα του μαθήματος και λέω “γελούσα με τον εαυτό μου με αυτό που έπαθα χθες. Τι βλάκας έλεγα. Αλλά πώς μου ήρθε; Κάτσε να σκεφτώ πώς μου ήρθε και ξαναμπαίνω στο ίδιο και φουντώνει και σηκώνομαι στον καθηγητή και του κάνω νόημα να βγω να πάω τουαλέτα και βγήκα. Εάν δεν έβγαινα, θα λιποθυμούσα στο μάθημα, θα ξεφτιλιζόμουν.
Και έτρεξα πήγα στη μαμά μου, έφυγα από το σχολείο πήγα στη μαμά μου, με παίρνει αγκαλιά και της λέω “πεθαίνω” και μου λέει η μάνα μου “τίποτα δεν έχεις”.
Και έτσι όπως ήμουν πάνω της, ολόκληρος γάιδαρος 15 χρονών, νιώθω το χέρι της που κάνει στον μπαμπά μου “έλα”. Και σηκώνομαι και της λέω “έχεις τρομάξει και εσύ με αυτό που έχω πάθει;”.
Και μου λέει ο πατέρας μου “άντε βρε χαζέ, άμα σου δώσω ένα μπάτσο θα σου φύγουν όλα” και του λέω “δώσε” αλλά δεν έφυγαν».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον αλκοολισμό και πώς τον ξεπέρασε καθώς και για το πώς κατέληξε να παίρνει αντικαταθλιπτικά με αφορμή τον κορονοϊό.
«Πήγα στην εκκλησία και με διάβασε παπάς. Λέω πώς εάν υπήρχαν τα αντικαταθλιπτικά τότε, πιστεύω ότι από τα 15 μου μέχρι τα 40 θα είχα άλλη ποιότητα ζωής.
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα πάρω. Αρχικά δεν θα είχα γίνει αλκοολικός, αν υπήρχαν αυτά. Μα αλκοολικός έγινα για να χαλαρώσω από όλο αυτό.
Είμαι πάρα πολλά χρόνια χωρίς να έχω πάρει τίποτα. Από τότε που έκοψα το αλκοόλ καταρχάς, η δύναμη, η αυτοεκτίμησή σου ανεβαίνει τόσο πολύ. Το ότι έχεις τιθασεύσει τόσο αυτό, που όλα πια σου φαίνονται τσίχλες.
Με τον κορονοϊό, από τον φόβο μου το αντιμετώπιζα ότι “τώρα θα πεθάνουμε, θα πεθάνουμε όλοι σαν τους δεινόσαυρους”, έκανα πονοκεφάλους, οι οποίοι δεν πέρναγαν.
Έπαιρνες ένα ντεπόν και περνούσε για μία ώρα και μετά ξανά ερχόταν. Το έψαξα, έκανα μαγνητικές και ήθελε αντικαταθλιπτικό αυτό. Τώρα παίρνω αυτά που δεν έπαιρνα τότε.
Ο διαλογισμός για εμένα είναι η προσευχή. Εγώ πιστεύω και το αλκοόλ έτσι το σταμάτησα και το ενισχύουν εκεί στους ΑΑ, τον θεό όπως τον πιστεύει ο καθένας.
Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ αυτό και δεν θα κάθομαι να πω σημάδια κτλ. Είναι το μόνο πράγμα που αυτοκαθορίζομαι».
Στο τέλος δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στη σχέση του με τον εγγονό του, που όπως την χαρακτηρίζει είναι σχεδόν «ερωτική».
«Είναι ερωτικό. Πηγαίνω στο σπίτι και εάν παίζει και δεν μου δίνει σημασία, αισθάνομαι θιγμένος, λες και είναι γκόμενα.
Για παππούς είμαι μικρός, βρήκα λόγο να είμαι μικρός.
Στο μαιευτήριο επειδή έφεραν την κόρη μου μετά από καισαρική, όταν είπαν “ο πατέρας” νόμιζα της ασθενούς και πήγε ο πατέρας της μάνας.
Όταν πήρε αγκαλιά η μητέρα μου τον εγγονό μου, μπερδεύτηκα τελείως. Η μάνα μου είναι η γιαγιά της Φωτεινής, προγιαγιά του εγγονού. Αλλά προγιαγιά και δισέγγονα δεν τα έχουμε στην κουλτούρα μας σαν κάτι, οπότε με το που πήρε η μητέρα μου αγκαλιά τον εγγονό μπερδεύτηκα.
