Η Δώρα Αναγνωστοπούλου και το «Mega Stories» συναντά τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και μιλούν για την προσωπική αλλά και επαγγελματική του ζωή.
Για το ξεκίνημά μου και πώς ανακάλυψε το συγγραφικό του ταλέντο αναφέρει: «Στα 24 έγραψα το πρώτο σενάριο και θεωρούσα ότι ήμουν μεγάλος. Εγώ ήθελα να κάνω μια σειρά στην τηλεόραση δική μου που θα ήθελα να τη βλέπω εγώ σαν τηλεθεατής.
Πήγαινα πόρτα πόρτα και έδινα το σενάριο και μου έλεγαν θα μας δώσεις δοκιμαστικά τα 11 σενάρια για το “Η ζωή μας μια βόλτα”.
Και ευτυχώς πήγε καλά και μου είπαν ότι τα 11 επεισόδια θέλουν να τα κάνω 24 και τους είπα “Μάλιστα”.
Είχα τέτοια λαχτάρα, τέτοιο έρωτα για αυτό που έπειθα ότι μπορώ να το κάνω και στο καπάκι την επόμενη χρονιά έγινε το “Να με προσέχεις”.
Εκεί έγινε το μπαμ και ήρθε μετά το επόμενο “Κλείσε τα μάτια”».
Και προσθέτει: «Δούλευα τόσο πολύ, δεν είχα χρόνο και έπρεπε να γράψω, να σκηνοθετήσω, να παίξω και δεν είδα ούτε το “μπαμ” που έγινε, ούτε να καβαλήσω το καλάμι μπορούσα.
Τα όρια μεταξύ σκηνοθέτη και ηθοποιού δεν ήταν διακριτά και εγώ το ανακάλυπτα σιγά σιγά.
Μετά ανακάλυψα ότι η σκηνοθεσία με κάνει πιο ευτυχή».
Για τα γυρίσματα του «Αν» στην Πλάκα ανέφερε: «Η Πλάκα είναι ένα μαγικό και κινηματογραφικό μέρος. Από μικρός ερχόμουν εδώ και εγώ ενθουσιαζόμουν γιατί νόμιζα ήταν νησί.
Είναι σαν να έχω ζήσει στην Πλάκα και πάντα οι αναφορές μου είναι γύρω από αυτό.
Το “Αν” το είχα γράψει για την Πλάκα και είναι από τις όμορφες εμπειρίες που έχω να θυμάμαι στη ζωή μου.
Είχαμε φτιάξει το σπίτι που μέναμε με τη Μαρίνα, ενώ ήταν μαγαζί. Το είχα νοικιάσει για 6 μήνες και μάλιστα το Πάσχα είχα έρθει στο σπίτι αυτό στην Πλάκα».
Και προσθέτει: «Είχα αγωνία για σκηνές αλλά δεν με φόβιζε κάτι. Είχαμε γεμίσει έναν δρόμο με χιόνι από το εξωτερικό ενώ ήταν καλοκαίρι».
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αναφέρθηκε και στην ταινία «Ένας άλλος κόσμος» που οι συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα του 2014 εμπόδισαν την πρεμιέρα της.
«Η ταινία είχε γυριστεί το καλοκαίρι του 2014 και παίχτηκε τα Χριστούγεννα του 2015 προς 2016. Τότε στη χώρα μας, είχαμε αλλάξει κυβερνήσεις, είχαμε δημοψηφίσματα.
Κάθε φορά έπαιρνε παράταση και στο εξωτερικό στέλναμε διαφορετικά τρέιλερ.
Η επικαιρότητα έτρεχε τόσο πολύ που όμως ήταν πάνω στην ταινία και όταν παίχτηκε στο εξωτερικό ήταν ακόμη επίκαιρη».
Και συνέχισε: «Όταν τελείωσε το “Ένας άλλος κόσμος” ήμουν σαν ένα μαγαζί που κατέβασε ρολά. Ήταν πολύ δύσκολη ταινία και άργησα να καταλάβω την επιτυχία του».
