Ο Μιχάλης Οικονόμου μίλησε στην εκπομπή Πάμε Δανάη και τον Άρη Καβατζίκη για την ηθοποιία, το coming out στην οικογένειά του, το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια και το ρόλο του ως πατέρας.
Αναφερόμενος στο όνειρο του να γίνει ηθοποιός και το επάγγελμα που παράτησε για να το ακολουθήσει, είπε:
«Είχα γράψει σε έκθεση της Γ’ Δημοτικού ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και δεν ήξερα αν ήθελα να γίνω δραματικός ή κωμικός. Είχα καταλήξει ότι θα γίνω και τα δύο. Μετά βέβαια ακολούθησα άλλους δρόμους, σπούδασα πληροφορική. Όταν έμαθα ότι πέρασα στο εθνικό θέατρο άλλαξα προσανατολισμό και έκλεισα όλα τα αλλά κεφάλαια, ξεκίνησε το όνειρο μου».
«Είχα επιλέξει για πολλά χρόνια να μην κάνω τηλεόραση. Πριν από πέντε χρόνια μπήκα στο παιχνίδι και κατά συνέπεια έγινα πιο εξωστρεφής. Στην εξωστρέφειά μου έπαιξε ρόλο και το θέμα του παιδιού, επιλέξαμε με τον σύντροφό μου να μην το κρύψουμε, αλλά να το επικοινωνούμε. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για τα θέματα του γάμου ομοφύλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας γιατί τώρα γίνονται οι ζυμώσεις στην κοινωνία και τη Βουλή», ανέφερε.
Για το coming out στην οικογένειά του, είπε:
«Ένιωσα νωρίς την ανάγκη να μιλήσω στους γονείς μου αλλά δεν είχα το θάρρος και κουβαλούσα πολλά χρόνια το ”τσουβάλι με τις πέτρες”. Μίλησα αρχικά στην αδελφή μου, το πήρε στραβά, μετά ξαναμιλήσαμε και το πήρε καλύτερα. Στους γονείς μου μίλησα αργά, όταν ήμουν πλέον 35 χρόνων. Με αγκάλιασαν, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα».
Επίσης μίλησε για το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, τι είπε:
«Η κοινωνία προχωράει και ήρθε η ώρα η Πολιτεία να στηρίξει το κομμάτι της που έχει ανάγκη αυτήν την ισότητα. Το να μιλάει κάνεις για ομόφυλες οικογένειες γενικά είναι απρόσωπο, αν δουν τον τρόπο με τον οποίο ο Μιχάλης και ο Γιώργος μεγαλώνουν το παιδί τους είναι διαφορετικό.
Θα ήθελα να προσκαλέσω στο σπίτι μας τους βουλευτές που έχουν αμφιβολία, για να δουν το πρόσωπο και το γέλιο του παιδιού μας. Έχει ένα κόλλημα η κοινωνία να σκεφτεί πως δύο άντρες φέρονται στοργικά και με τρυφερότητα σε ένα μωρό. Στην αγκαλιά μας κοιμόταν το μωρό, με τα χέρια μας αλλάζαμε τις πάνες και ζεσταίναμε το μπιμπερό, τον υποδεχόμαστε με αγκαλιά από το σχολείο.
Είχαμε μία συγκέντρωση ομόφυλων οικογενειών, ακόμη κι εγώ δεν το έχω συνηθίσει, αλλά μετά από 5 λεπτά είπα “είμαστε οικογένειες με αγάπη και σεβασμό”».
Για τη σχέση του με τον σύντροφό του αναφέρει:
«Με τον Γιώργο κάναμε σύμφωνο συμβίωσης, νομικά εκείνος έχει την επιμέλεια του παιδιού, αν του συμβεί το οτιδήποτε, το παιδί μπορεί να το πάρει η πρόνοια. Ούτε καν όλοι οι gay θέλουν να γίνουν γονείς, μία μικρή ομάδα το επιθυμεί και βέβαια θα κριθούν από κοινωνικούς λειτουργούς για το αν μπορούν να το κάνουν. Με τη γενιά μου στη δεκαετία του ‘80 εισπράτταμε πράγματα που μας θύμωναν, μας πρόσβαλαν, μας ακύρωναν, νιώθαμε ότι δεν ανήκαμε πουθενά. Ας προστατέψει η Πολιτεία τα παιδιά μας, γιατί εμείς τα ζήσαμε, έχουμε θυμώσει και πληγωθεί, ίσως γελάμε πλέον με όλα αυτά. Έχω συγχωρήσει, δεν κουβαλάω πικρία».
Για την παρενθεσία, ανέφερε:
«Με την παρενθεσία μπαίνει αμέσως και ένα ταξικό θέμα, αυτοί που έχουν λεφτά μπορούν να την κάνουν, κι αυτοί που δεν έχουν δεν μπορούν. Θα έπρεπε να υπάρξει οριζόντια ισότητα στην παρενθεσία, να φροντίσει το κράτος να μη συμβαίνει ούτε το ταξικό θέμα, ούτε το παράνομο trafficking παιδιών.
Δεν συζητήσαμε με τον Γιώργο να προχωρήσουμε σε δεύτερη τεκνοθεσία, δώσαμε όλο μας το “είναι” και την αγάπη στο παιδί μας, νομίζω αυτό είναι το όριό μας. Δεν πίστευα ότι θα γίνω πατέρας, αν και το ήθελα, οι φίλοι μου έλεγαν πως θα γινόμουν τρομερός μπαμπάς, τελικά το παιδί ήρθε και μας βρήκε για κάποιον λόγο».
Δείτε όλη τη συνέντευξη από την εκπομπή:
