Καλεσμένοι στον καναπέ του The Break βρέθηκαν ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου και μιλούν για την επαγγελματική τους πορεία και τις μεγάλες επιτυχίες.
Μιχάλης Ρέππας: «Πρώτα γίναμε συνεργάτες και μετά φίλοι. Η πρώτη συνάντηση ήταν σε ένα πεζοδρόμιο και μου έκανε τη χειρότερη εντύπωση. Μου έκανε ότι ήταν πολύ σνομπ. Παλιά τσακωνόμασταν για ιδεολογικούς λόγους. Η καραντίνα μας έκανε να επιστρέψουμε. Αυτό που μας έκανε να μην είμαστε στην τηλεόραση είναι η κούραση. Είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Αυτό που μας έκανε να γυρίσουμε και έχουν γράψει ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Είπα ότι θεωρώ τον εαυτό μου επαγγελματία και πρέπει να ζήσω. Ο κορονοϊός και που έκλεισε το θέατρο τι θα πούμε “θα πεθάνουμε;”. Δεν υπήρχαν λεφτά στην μπάντα. Οπότε ξεκίνησε η τηλεόραση. Και μην λέμε ψέματα, γλυκαθήκαμε. Οι Συμπέθεροι μας γλύκαναν πολύ, και η ανταπόκριση από τον κόσμο και τα σίγουρα χρήματα. Το θέατρο είναι με ποσοστό! Επειδή αυτό έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή, με ανθρώπους που φεύγουν κτλ, μου λείπουν η Μίνα Αδαμάκη, η Άννα Παναγιωτοπούλου»
Θανάσης Παπαθανασίου: «Αν ήμασταν ίδιοι δεν θα ήταν ωραίο και ενδιαφέρον. Αν ήμασταν δύο νευρικοί σαν τον Μιχάλη και οι δύο σαν εμένα που είμαι στα όρια του αντικοινωνικού δεν θα ήταν ωραίο. Εγώ ήμουν σαν χαμένος σε έναν χώρο που δεν τον ήξερα. Ντρεπόμουν κιόλας! Τώρα να είναι θαυμαστής της Παναγιωτοπούλου και το καλοκαίρι να τη συναντάς, καταλαβαίνεις τι σοκ ήταν αυτό. Υπήρξε περίοδος που δεν μιλιόμασταν για 2-3 μέρες. Υπήρξε ένα σήριαλ γιατί εκεί γίνονται όλα».
Μιχάλης Ρέππας: «Ο Θανάσης πολλές φορές όταν κάνουμε πρόβα και γελάω και αν παραγελάω πολύ, μου κάνουν νόημα να σταματήσω. Ο πατέρας μου ήταν σμπαράλια στην υγεία του και εμάς μας είχε πιάσει να ανοίγουμε το κουτάκι με τις βλακείες. Ο πατέρας μου κοκκίνιζε κάποια στιγμή και κάνει η μαμά μου ότι γελάει κάποια στιγμή. Ο μπαμπάς ήταν άρρωστος! Η ξαδέρφη μου μού λέει “Η Θεία Μπεμπέκα είναι η μάνα σου, δεν το ξέρεις;”. Δεν το είχα σκεφτεί πολύ γιατί η μαμά μου ήταν πολύ εν ζενί, κοριτσίστικη. Μέχρι τα 70 της μιλούσε όπως η φωνή που είχες εσύ, νόμιζες ότι σου μιλάει κορίτσι. Όταν είχε καβατζάρει τα 70, παίρνω τηλέφωνο και της λέω “γιατί είσαι βραχνιασμένη;” και μου λέει “Ε, Μιχάλη μου είμαι και 72”. Μου κακοφάνηκε τρομακτικά ότι η φωνή της ρετάλει λίγο. Η μαμά μου είχε και αφέλεια. Ήταν και αφελής και είχε πολύ πλάκα γιατί ήταν κουφή. Δεν ήταν από αυτές που θα μπαστακωθούν στην πρεμιέρα».
Μιχάλης Ρέππας: «Η έλλειψη επαγγελματισμού είναι πολύ σοβαρό πράγμα. Είπα ότι εκτιμώ το χρήμα και είπαν ότι κάνω τα πάντα για το χρήμα. Πρέπει να πληρώνεσαι! Ένας Αμερικάνος που λένε ότι έκανε οντίσιον και λένε “μακάρι να με πάρουν” είναι για να σε πληρώνουν. Εδώ υπάρχουν θέατρα που πληρώνουν και μετά είναι τι αμοιβές δίνουν τα μικρά θεατράκια. Σου λέει “Ανεβάζουμε για 20 μέρες” αλλά τι παραγωγή είναι αυτή που το ανεβάζει για 20 μέρες; Εδώ το αφεντικό σου λέει ότι αν δεν πάει δύο χρόνια δεν βγάζει τα λεφτά του. Δεν είδαμε το Save Sex 2 γιατί είχαμε τον φόβο ότι δεν μπαίνεις στο ίδιο ποτάμι. Ήταν κάτι και πέτυχε. Τους Μπαμπάδες μας το ζητούσαν χρόνια αλλά δεν θέλω, μου φαίνεται κάτι σαν γρουσούζικο. Έχουμε άδικο που δεν αφήναμε να προβληθούν οι Τρεις Χάριτες και το Δις Εξαμαρτείν».
