Μιχάλης Σαράντης: «Νιώθω τραυματισμένος που δεν έχω τους γονείς μου αλλά…»
Τηλεόραση

Μιχάλης Σαράντης: «Νιώθω τραυματισμένος που δεν έχω τους γονείς μου αλλά…»

Μιχάλης Σαράντης: «Νιώθω τραυματισμένος που δεν έχω τους γονείς μου αλλά…»

Όσα είπε για τον έρωτα που έχει στην κόρη του

Στην εκπομπή, Ελένη, παραχώρησε συνέντευξη ο Μιχάλης Σαράντης και αναφέρθηκε τόσο στην κόρη του αλλά και στου γονείς του.

«Συγκινούμαι καθώς βλέπω την κόρη μου να μεγαλώνει, και τρέμω στην ιδέα μην κάνω κάποιο λάθος άθελά μου και την πληγώσω.

Ήθελα να φτιάξω τη δική μου οικογένεια γιατί έχασα τους γονείς μου και νιώθω πληγωμένος γιατί πια, δεν είμαι παιδί κανενός.

Ήταν μια χρονιά γεμάτη από εκείνη. Από δουλειές είμαι πολύ ευτυχισμένος, έχω κάνει ωραία πράγματα στο θέατρο και στην τηλεόραση. Νιώθω ευλογημένο που κάνω αυτό που αγαπάω.

Την κόρη μου την κακομαθαίνω. Τη βάζω να κοιμάται πάνω μου και γλυκαίνεται. Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει οπότε όταν κοιμόμαστε μαζί είναι παρηγοριά.

Κάθε μέρα που βλέπω την κόρη μου να εξελίσσεται με συγκινεί πολύ. Τρέμω μην κάνω κάτι και την πληγώσω κατά λάθος.

Ένιωθα ότι έχω κόρη από τη στιγμή που μάθαμε ότι είναι έγκυος η Μαίρη.

Βρήκα τον ιδανικό άνθρωπο. Είμαι πονεμένος γιατί εγώ δεν έχω τους γονείς μου. Νιώθω τραυματισμένος γιατί δεν περίμενα να τους χάσω.

Δεν μπορώ και δεν θέλω να τους ξεχάσω. Νιώθω πολύ πιο δυνατός πλέον, δεν νιώθω εύθραυστος. Ευτυχώς που κάνω αυτή τη δουλειά και τα μαλακώνει όλα».

«Δεν υπάρχει πια αυτή η “συντηρίλα”»

Για τον ρόλο του στην παράσταση «Συρανό» σχολίασε: «Όσο για τον ρόλο μου “Συρανό” τον βιώνω ξεχωριστά, γιατί είναι ένας πληθωρικός ήρωας κι έχω κοινά σημεία μαζί του.

Τον χαρακτηρίζει η μεγάλη του μύτη, όπως κι εγώ λόγω της μύτης μου έχω ακούσει διάφορα σχόλια κατά καιρούς.

Χαίρομαι που έχουμε μπει στην εποχή του body positivity και δεν υπάρχει πια αυτή η “συντηρίλα”.

Στους Πανθέους με ιντρίγκαρε το γεγονός ότι μιλάμε για λογοτεχνία και ο ρόλος μου που είναι μεγάλος με πολλές δραματικές διαστάσεις».

Διαβάστε επίσης

Μιχάλης Σαράντης: «Μπήκα μέσα και άρχισα να κλαίω, έπαθα ταραχή. Μια κυρία με ρώτησε αν…»