Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Νανά Παλαιτσάκη και μίλησε για την περίοδο που «περιέπαιζαν» με το επίθετό της αλλά και ένα περιστατικό από την παιδική της ηλικία που ήθελε να τραβήξει την προσοχή της μητέρας της.
«Αμέσως πέρασα σε αυτό που έλεγα στην ζωή μου, στην αντεπίθεση. Για αυτό είχα γίνει έξαλλη μια εποχή που γινόταν το άκομψο με το επίθετό μου. Εκείνο το ξεκίνησε ένας άνθρωπος που δεν είναι στη ζωή, δημοσιογράφος. Ο πατέρας του μου ζήτησε συγγνώμη. Το θεωρούσε πολύ αστείο! Συστήθηκα στην τηλεόραση ως Νανά Δούκα, χώρισα και μετά πήρα το επίθετο του πατέρα μου. Δεν γράφτηκε ποτέ με τα δύο επίθετα. Έγινε αυθαίρετα! Όταν παντρεύτηκα εγώ δεν είχε αλλάξει ο νόμος και έπρεπε να πάρω το όνομα του συζύγου μου. Μπαίνω στην τηλεόραση, το Νανά Δούκα ήταν εύηχο, δεν είχα χωρίσει και όταν πήρα διαζύγιο είπα στον ΣΚΑΪ ότι “δεν είμαι προϊόν, θέλω να με λένε Παλαιτσάκη”. Το δέχτηκαν και προς τιμήν τους! Βγαίνει τότε ένας δημοσιογράφος και αρχίζει να κάνει χωρατό με το όνομά μου. Και μάλιστα για πάρα πολλά χρόνια έγραφαν Νανά Παλαιτσάκη Δούκα Σγόντζου και λοιπών συγγενών. Προσπάθησα να το εξηγήσω μία, να το εξηγήσω δύο. Επειδή δεν μιλούσα επιθετικά δεν το έλαβαν υπόψιν τους και συνεχίστηκε. Μειώνοντας και την προσωπικότητα του συζύγου μου, του Κώστα, που ποτέ δεν μου είπε να πάρω το όνομά του αλλά και εμένα την ίδια. Το θεώρησα ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη επειδή έκανα παρέα με την Μαλβίνα».
«Ήμουν καπετάν φασαρίας. Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι η επιλογή μου να κάνω τον Αλέξη σε εκείνη την ηλικία ήταν απόλυτα συνειδητή. Τον πατέρα του τον θαύμαζα. Αλλά ήταν και να φύγω από την εποπτεία της μαμάς μου, που δεν συνέβη. Η μαμά μου ήταν χειριστική, ήξερε να επιβάλλει αυτό που ήθελε. Ήταν grande damme. Έβγαινε από τον χώρο της ντυμένη, δεν την είχα δει ποτέ με νυφικό. Εγώ ήμουν ένα αλητάκι που δεν ήταν προσαρμοσμένο στην αισθητική της μητέρας μου. Η μητέρα μου ήταν μια κοκέτα, καμία σχέση με εμένα. Μια εποχή είχα κάνει μια τεράστια ιστορία για να μου δείξει ενδιαφέρον. Είχα δει στο περιοδικό Γυναίκα ένα αγοράκι βρώμικο που το έπλεναν με ένα απορρυπαντικό το μπλουζάκι του. Και λέω “τι ωραίο αγοράκι; Γιατί να μην είμαι έτσι;”. Και το έλεγαν αυτό το παιδάκι Κωστάκη και λέω “γιατί να μην με λένε Κώστα;”. Και τους μαζεύω και τους λέω “Από σήμερα θέλω να με φωνάζετε Κώστα Παλαιτσάκη”. Ήμουν 3-4 χρονών. Γέμιζα τα πόδια μου με λάσπες και έλεγα με λένε Κώστα Παλαιτσάκη. Οι δικοί μου το πήραν για αστείο. Η μαμά μου ανησύχησε, είχε μια βεντάλια και έπαιρνε αέρα. Με πήγε σε έναν παιδίατρο και μετά σε έναν ψυχίατρο. Μέχρι που πήγα στην πρώτη Δημοτικού και επειδή ερωτεύτηκα ένα αγοράκι και μου είπε στο διάλειμμα ότι ήθελε να με παντρευτεί, του λέω “δεν με λένε Κώστα. Με λένε Νανά”. Και έτσι άλλαξα, διαφορετικά θα τους πήγαινα καρότσι. Κι όλο αυτό έγινε για να μου δώσει σημασία η μαμά μου».
