Πρόσφυγας που έκανε το ίδιο δρομολόγιο με τα τραγικά θύματα στο ναυάγιο στην Πύλο μίλησε στον ΣΚΑΪ και εξήγησε πώς λειτουργούν οι διακινητές αλλά και τι ωθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους να ρισκάρουν τη ζωή τους για να περάσουν στην Ευρώπη.
Ο Ντέιβιντ Γιάμπιο εξήγησε ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι μεταφοράς και το κόστος είναι ανάλογο.
«Σε φουσκωτές λέμβους οι διακινητές παίρνουν 200-300 ευρώ. Είναι συχνά υπεφορτωμένες. Με αυτά τα χρήματα οι μετανάστες δεν μπορούν να μπουν σε αλιευτικό πλοίο όπως αυτό που ναυάγησε.
Στη δεύτερη κατηγορία έχουμε τις ξύλινες βάρκες που κοστολογούνται συνήθως από 500 – 1000 ευρώ, στην τρίτη τα αλιευτικά που κοστίζουν από 1000 έως 2000 ευρώ.
Οι διακινητές χρεώνουν ανάλογα με τη χώρα προέλευσης.
Έχουν πολλές πληροφορίες. Αν κάποιος έρχεται από το Σουδάν ξέρουν ότι είναι πολύ φτωχός και η οικογένειά του δεν μπορεί να τον στηρίξει ή δεν έχει τίποτα να πουλήσει για να μπει σε βάρκα.
Υπάρχουν μετανάστες που παίρνουν πτήσεις από Μπαγκλαντές σε Ντουμπάι και από εκεί στην Τουρκία και την Αίγυπτο και από εκεί στη Λιβύη νόμιμα.
Βλέποντας όμως τις βιαιότητες στη Λιβύη, χρησιμοποιούν τα κυκλώματα των διακινητών για να ξεφύγουν από τη Λιβύη.
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι είναι μια συνθήκη πέρα από τις δυνάμεις μου που με έβαλε σε αυτή την κατάσταση, να διασχίσω τη Μεσόγειο και να εμπιστευτώ τη ζωή μου στους διακινητές.
Προέρχομαι από μία χώρα με πολλούς εμφυλίους, δεν είχα πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην ηλικία 12 αναγκάστηκα να επιστρατευτώ. Είχα την επιλογή ή να γίνω δολοφόνος ή στρατιώτης ή πρόσφυγας.
Όταν έφτασα στη Λιβύη είχα εφιάλτες από βασανιστήρια, εκμετάλλευση, υποτίμηση, σκλαβιά. Μετά από τόση σκλαβιά δεν είχα άλλη επιλογή.
Στη Λιβύη δεν αναγνωρίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν σέβονται τους πρόσφυγες, έτσι δεν έχουν να χάσουν τίποτα γιατί είναι ένα τίποτα. Οπότε συνεχίζουν την προσπάθεια και είτε να πεθάνουν στη Μεσόγειο ή να φτάσουν απέναντι.
