Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου και αναφέρθηκε στη ζωή του στην Αθήνα, την υποκριτική αλλά και το πώς βίωσε τις Κάννες λόγω του Milky Way.
Ο ηθοποιός μίλησε για την περίοδο εκείνη και το άγχος που ένιωθε και τα ψυχοσωματικά τα οποία έβγαλε.
«Το 1999 με τον σεισμό στην Αθήνα μετακομίσαμε στην Κρήτη και εκεί ξεκίνησε η πραγματική ζωή που μετά ήθελα να ξαναφύγω και να πάω στην Αθήνα.
Είναι λίγο σκληρή κοινωνία η Κρήτη, ακόμη δηλαδή και στο Ηράκλειο είναι λίγο πιο σκληρά τα πράγματα.
Δεν είναι πολύ συνδεδεμένοι με τα συναισθήματα τους και ειδικά για ένα αγόρι που μεγαλώνει εκεί πέρα είναι λίγο περίεργη η κατάσταση.
Εκφράζεται η αγάπη πολύ με την βία και εγώ ήμουν ένα παιδί πολύ λίγο πιο ευαίσθητο οπότε εκεί πέρα λίγο τα βρήκα σκούρα.
Και να κάνω παρέες και να ενταχθώ στην κοινωνία, ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία».
«Ας πούμε όταν πήγα στην αρχή, τις πρώτες ημέρες, με πλησίασαν πολλά παιδάκια εκεί πέρα και μου έλεγαν “πες μας, ποια σου αρέσει;” και απαντούσα εγώ πως “μ’ αρέσει η Τασούλα, η Μαρία και η Χρύσα”.
Τους εμπιστεύθηκα δηλαδή εγώ και μετά, την υπόλοιπη εβδομάδα, άρχισαν να έρχονται να προσπαθούν να με δείρουν, να με τραμπουκίζουν και να κάνουν διάφορα.
Κι αυτό γιατί η μία ήταν αδελφή κάποιου, την άλλη την γούσταρε κάποιος άλλος, η άλλη ήταν ξαδέλφη κάποιου άλλου.
Σήμερα πια έχω κρατήσει πολύ λίγους φίλους από το σχολείο. Γενικά όμως τα παιδικά μου χρόνια ήταν υπέροχα και στην Κρήτη και στην Αθήνα».
«Είναι δύσκολα να αλλάξει κάτι, είναι μικρά τα μεγέθη για να αλλάξει κάτι ριζικά στη ζωή σου. Τότε ήταν και οι εκλογές και έφυγε από κάτω η βράβευση αυτή. Αλλά σε βάθος χρόνου μου έδωσε πολλά πράγματα. Είχα βγάλει έρπη, είχα βγάλει ψυχοσωματικά όταν μου είπαν ότι θα πάμε στις Κάννες. Τότε ήμουν σε ένα δώμα στην Κυψέλη, ταμείο ανεργίας και μου λένε “Πάμε Κάννες”. Δανείστηκα λεφτά για να πάω εκεί. Εγώ δανείστηκα λεφτά και είπα “θα πάω και θα ξεχρεώσω κάποια στιγμή”. Είναι όλα κανονισμένα αλλά θα πας να φας κάτι και η σαλάτα κάνει 20 ευρώ που εγώ θα έβγαζα τη βδομάδα μου. Σκεφτόμουν και το μετά. Θα πάω πίσω και χρωστάω, τι έχω στα ντουλάπια μου. Φακές, ρεβύθια, τη βγάζω».
