Στην εκπομπή, ERT Backstage, παραχώρησε συνέντευξη ο Νίκος Καραγιώργης και μιλά για τον ρόλο του στη σειρά, Παραλία, την υποκριτική αλλά και την περίοδο που δούλευε στις οικοδομές.
«Στεναχωριέμαι που θα σταματήσει η Παραλία για όσο σταματήσει. Δεν ξέρουμε, ίσως πάει και σε δεύτερο κύκλο. Στον ενωμοτάρχη Αρβανιτάκη μου αρέσει ότι είναι ένας άσχετος από πολύ μεγάλες υποθέσεις, ένας άκακος άνθρωπος, αγνός, με πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Λέει τα πράγματα όπως τα καταλαβαίνει, καμιά φορά δεν καταλαβαίνει και πολλά.
Έχω φτάσει σε φοβερά επίπεδα να μου λένε “να προσέχεις τη Νάταλι”. Κανείς δεν έχει ξεφύγει από τον κόσμο! Όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Ήθελα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Ήταν μια εποχή ρομαντική, ήταν τα πρώτα βήματα της τηλεόρασης, μου άρεσε πολύ το χαρτί της εφημερίδας. Τις διάβαζα από το δημοτικό. Διάβαζα μέχρι και τα φαρμακεία και τα σταυρόλεξα. Μετά μελετούσα τους δημοσιογράφους που άκουγα στο ραδιόφωνο. Μου άρεσε ο Γιάννης Διακογιάννης που ήταν καλός όχι μόνο στο να παρουσιάζει έναν αγώνα αλλά και να τον σχολιάζει. Με κέρδισε, όμως, η υποκριτική. Είχα μητέρα χορεύτρια και πατέρα ηθοποιό, δύσκολο να ξεφύγω. Δούλευαν στο Κηποθέατρο και με πήγαιναν με το καροτσάκι. Η παρέα του πατέρα μου ήταν ο Νίκος Ρίζος, ο Νίκος Σταυρίδης, ο Κώστας Καραγιάννης, ο Αυλωνίτης πιο παλιά.
Ο Γκιωνάκης μαγείρευε καταπληκτικά και μας καλούσε συχνά στο σπίτι του, μας έκανε το τραπέζι. Η Τζένη Καρέζη ήταν πολύ χαχας, γελούσε εύκολα στην σκηνή. Ήταν ένας άνθρωπος της παρέας, ήταν χαρά Θεού να δουλεύεις είτε με τον Καζάκο είτε με την Καρέζη. Η παρέα μαζί τους ήταν γιορτή.
Μετά από 40 χρόνια δουλειάς, μέσα στην κρίση και λίγο πριν από τον κοβιντ δούλευα σε εργοστάσιο και οικοδομή. Έχω δύο παιδιά και έπρεπε να τα σπουδάσω. Δεν μπορούσα να αφήσω την οικογένειά μου απροστάτευτη. Στη δουλειά θεωρούσαν πολύ ωραίο που μου την έδωσε και ανέβαινα στις σκαλωσιές. Ήμουν μέσα στις λάσπες. Κράτησε 2,5 χρόνια όλο αυτό».
Διαβάστε επίσης
Νίκος Καραγιώργης: «Όταν μου είπαν να υποδυθώ τον πατέρα μου, μού έπεσε το ποτήρι από τα χέρια»
