Με αφορμή τη «Μουσική για μια ακρωτηριασμένη μπαλαρίνα», ο Νίκος Καρβέλας μιλά στην Μεγάλη Εικόνα για τη θέση της γυναίκας αλλά και την πολιτική.
«Εγώ είμαι η ακρωτηριασμένη μπαλαρίνα σαν μέρος της ευρύτερης της εικόνας της ακρωτηριασμένης μπαλαρίνας που είναι ο κόσμος. Λείπει το ένα πόδι. Ποιο είναι αυτό; Ο άνδρας. Το πόδι που λείπει είναι το γυναικείο. Η ακρωτηριασμένη μπαλαρίνα, ο σημερινός κόσμος και ο κόσμος που ήταν πάντα ήταν ανέκαθεν ακρωτηριασμένος. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από άνδρες, είναι κουτσός. Η γυναίκα έχει κακοποιηθεί βάναυσα από την ανδρική γλώσσα και δύναμη. Αυτό το δημιούργημα είναι φτιαγμένο σε μια γλώσσα, σε μια υπόθεση της γλώσσας που ονομάζεται Θεός και μια άλλη υπόθεση της γλώσσας που ονομάζεται Δημοκρατία. Η δημοκρατία φτιάχτηκε από Έλληνες άντρες και οι θρησκείες από μισόγυνους άνδρες. Ο κόσμος είναι ένα ακρωτηριασμένο ανδρόπλαστο άντρα».
«Ευελπιστώ μέσα από το βιβλίο ότι η γυναίκα κάποια στιγμή θα καταλάβει όλο αυτό το ανουσιούργημα στο όνομα της φύσης και στο όνομα της σοφίας των ανδρών και μάλιστα των αρχαίων Ελλήνων σοφών που είπαν ότι η γυναίκα είναι δευτέρας κατηγορίας πλάσμα. Και απορώ με το πώς καμία γυναίκα μέχρι τώρα, Ελληνίδα δε γυναίκα, δεν έχει σκεφτεί να κατέβει με ένα πανό και να διαδηλώσουν εναντίον της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας που την απεγκεφάλισε τη γυναίκα θεωρώντας την ένα τίποτα. Απαγόρευσε να συμμετέχει στα κοινά, στη φιλοσοφία του Δήμου. Πάλι οι άνδρες τα έμαθαν αυτά! Καμία γυναίκα δεν θα έλεγε στο παιδί του πήγαινε να σκοτωθείς. Όλες αυτές οι χυδαιότητες που αποτελούν τη βάση της ηθικής και του μεταφυσικού κάλους που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανδρόπληκτες γελοιότητες, χυδαιότητες προς χάριν της εξουσίας. Πρέπει κάποια στιγμή να καταπέσουν! Αυτό θα το κάνει μόνο αν η νέα γυναίκα αρχίζει να αποδεσμεύεται από τα δεσμά αυτής της αρρώστιας που την πλήττει. Επειδή πλήττεται η γυναίκα, πλήττεται και ο άντρας».
«Όταν ξεκινάω να σκέφτομαι τη Δημοκρατία, σκέφτομαι τι σημαίνει η λέξη πρώτα! Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ψηφίζω ή όχι. Είμαι παρατηρητής της πραγματικότητας. Μέχρι τώρα ήμουν παρατηρητής και για αυτό έχω καλή εικόνα της πραγματικότητας. Είναι δυνατόν να λέει κάποιος ότι ο λαός κυβερνά; Πώς γίνεται να υπάρχουν άνεργοι και φτωχοί; Ο λαός σηκώνει τους κυβερνώντες, δεν κυβερνάει. Τον έχει ποτίσει με το δηλητήριο της δύναμης της ψήφου. Ο λαός αισθάνεται ικανός επειδή τον έχουν μάθει ότι έχω τη δύναμη να ψηφίσω αυτό που θέλω να με διοικήσει. Αυτό παλιά πετύχαινε! Και λες 10 εκατομμύρια θα συνεννοηθούμε ποιον θέλουμε να μας κυβερνά; Και πώς είμαι βέβαιος ότι αυτός που θα με κυβερνήσει θα κάνει αυτά που θέλω σαν ψηφοφόρος του;».
Διαβάστε επίσης
Νίκος Καρβέλας: «Κόκκαλο» η Νίκη Λυμπεράκη – «Μόλις τελειώσω, θα με ρωτάς»
