Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Νίκος Σούλης, ο πιο διάσημος σκηνοθέτης των ελληνικών video clips που άφησαν εποχή.
Όπως εξομολογήθηκε, όταν ήταν μικρός είχαν πάρει τον αδελφό του και έναν φίλο του σε μια παράσταση. Μόνο που η τύχη του τον ήθελε πάνω στο σανίδι μιας και ο ένας εκ των δύο παιδιών, έφευγε από τις πρόβες για τυρόπιτα.
Όταν βρέθηκε στην Επίδαυρο και είδε τον κόσμο να περιμένει να παρακολουθήσει την παράσταση, μαγεύτηκε! Για καιρό ήθελε να γίνει ηθοποιός. Μετά η σκέψη του άλλαξε και ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας μέχρι που κατέληξε στην σκηνοθεσία.
«Η πρώτη δουλειά έγινε ως εξής. Είχαμε μαζέψει μια ομάδα στα τέλη του ’80 και κάναμε ένα τραγούδι πιλότο με video clip. Μας είπαν οι εταιρείες ότι αυτό το στυλ δεν θα περάσει.
Τότε δεν υπήρχαν ελληνικά video clip. Μας έλεγαν ότι ο κόσμος δεν θα το αγκαλιάσει.
Τα πρώτα τρία video clip ήταν του Πανταζή, της Βίσση και της Αρλέτας, που μάλιστα μου το έκλεψαν. Το θεώρησαν τότε ότι ήταν μακάβριο από την εταιρεία».
«Επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσει να λέω όχι, αν και προσπάθησα. Όταν ο άλλος έρχεται και σου ζητάει ο άλλος είναι περίεργο. Πρέπει να φτάσεις σε σημείο να μην μπορέσει να έρθει σε σημείο να σου ζητήσει.
Είμαι ο ίδιος όποιον και αν κάνω. Σίγουρα αλλάζει η αισθητική γιατί έχεις να υπηρετήσεις την παρουσία του τραγουδιστή και όσα έχει ερμηνεύσει.
Είναι μαγικό να σκηνοθετείς τη Μοσχολιού. Όταν είχε έρθει στο μοντάζ και είδε το βίντεο, έβαλε τα κλάματα. Μου λέει “Ρε, τόσα χρόνια με τραβάνε, έτσι δεν με έχουν βγάλει”.
Η αγορά μας είναι πολύ μικρή. Βγάλαμε αξιοπρεπές αποτέλεσμα! Τέτοια λεφτά που παίρνω τώρα δεν θα τα έπαιρνα ούτε σαν βοηθός».
«Το πιο δύσκολο ήταν η Λάβα. Ό,τι κάνεις στο βίντεο το κάνεις συνήθως για πρώτη φορά και πάντα υπάρχει κάποια δυσκολία. Μπορεί να μην είναι πρακτική τεχνική αλλά συνύπαρξη με τον καλλιτέχνη. Ψυχραιμία θέλει και εναλλακτικές. Είναι κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν. Αν έχεις έναν ηθοποιό ξέρει πολύ καλά τι θα κάνει. Η επιτυχία πάντα έχει τον τραγουδιστή πρωταγωνιστή.
Η Χάρις Αλεξίου ήταν η πιο δύσκολη. Ήμουν εγώ στα ξεκινήματα. Σε αυτό το γύρισμα η Χαρούλα επενέβη, κούνησε τα φώτα, ένιωθε ανασφάλεια. Είχαμε πάει κάτι πιτσιρίκια και τη βάλαμε να κάνει πράγματα και της είπαμε να βραχεί αλλά δεν το έκανε. Δύο χρόνια αργότερα που έκανε το Φλαμένγκο πήγε μόνη της στα νερά και βράχηκε και μου λέει “είδες βράχηκα τελικά”.
Στο Φλαμένγκο μας είχε πει ο εκπαιδευτής να μην φοβόμαστε το φίδι παρά μόνο αν δεν βγάζει γλώσσα».
«Ο Νταλάρας είναι ο πιο σταθερός συνεργάτης μου από όταν ξεκίνησα. Δεν είναι άνθρωπος που θα βγεις να παίξεις, να γελάσεις αλλά είναι συνεργάτης. Μπορείς να του πεις τα πάντα να κάνει.
Ξεκίνησε η συνεργασία μας περίεργα. Όταν του είπα ότι θα τον βάλω στο εκτελεστικό απόσπασμα, με λάτρεψε. Το κλιπ που του άρεσε ήταν του Χριστοδουλόπουλο που είχα βάλει το κεφάλι μέσα στο πλυντήριο με διάθεση χιούμορ».
«Ένα πράγμα με ενδιαφέρει να μείνει. Να λένε ότι ο Νίκος είναι ψυχάρας! Αυτή η δουλειά είναι ο κόσμος και είσαι πολλές ώρες μαζί τους.
Υπήρξαν καλλιτέχνες που με απογοήτευσαν σαν άνθρωποι. Κάποιοι σπουδαίοι καλλιτέχνες που απογοητεύτηκα, δεν θα αντιπαθήσω το έργο του. Μου έχουν βρίσει τη μάνα! Ήταν σε ζωντανή παράσταση και υποχωρείς. Πρέπει να υποχωρήσεις. Αν δεν το κάνω εγώ που δεν είμαι ο director…
Μου έχει συμβεί με τον Καρβέλα και έτσι σταμάτησα να δουλεύω με τη Βίσση. Μου είπε ότι μυρίζει το χρώμα στο πλατό και του είπα “Έξω”. Δεν τα βρήκαμε ποτέ, με την Άννα ναι».
