Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Ντορέττα Παπαδημητρίου και μεταξύ άλλων μίλησε για τη δουλειά που έχει κάνει με τον εαυτό της και την ψυχοθεραπεία που τη βοήθησε αρκετά.
«Γενικότερα είμαι σε μια φάση που έχω στρέψει την προσοχή στον εαυτό μου γιατί τον είχα παραμελημένο. Και στο κομμάτι της φροντίδας του εαυτού μου, στο κομμάτι της περισσότερης αγάπης προς τον εαυτό μου. Τα είχα λίγο τα όρια μου μπάτε χίλιοι αλέστε. Την έχω δει λίγο αλλιώς, κάνω τις εκδρομές μου. Επειδή έχω ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό και μετά έκανα τα παιδιά μου, δεν έχω κάνει πολλά πράγματα. Τώρα που είναι να δω και λίγο την Ντορέττα είναι ωραία η ζωή. Αν σκέφτομαι κάτι που μπορώ να κάνω είναι να ζήσω εμπειρίες τύπου να ταξιδέψω. Μου έχει λείψει πιο πολύ το κομμάτι του χρόνου, που δεν θα κάνεις μόνο αυτά που είναι στο πρόγραμμα. Αυτό τώρα που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά, σιγά σιγά…
«Φυσικά και μπορώ να αποκτήσω το κομμάτι της συντροφικότητας με ένα άλλο μοτίβο. Δεν ξέρω αν μπορώ να με δω να μένω με κάποιον κάθε μέρα. Μου αρέσει η ιδέα της συντροφικότητας αλλά ο καθένας στο σπίτι του. Έχω συνηθίσει να έχω τον χώρο μου, μου αρέσει η ανεξαρτησία μου. Θα μου ήταν δύσκολο να μπω σε μια συνθήκη συγκατοίκησης. Ή μπορεί να γνωρίσω κάποιον και να θέλω να τον βλέπω κάθε μέρα.
Γενικά είμαι ένας άνθρωπος ανοιχτός στα πράγματα. Η ζωή μου είχε ανατροπές. Ποτέ δεν ξέρεις. Να είμαστε καλά γιατί αυτό σκεφτόμουν γιατί ο γιος μου είχε μια ενόχληση στο λαιμό και με πήρε να μου πει ότι είναι καλά. Και άμα τα παιδιά είναι καλά, νιώθεις τόσο όμορφα. Είναι πολύ βοηθητικό, θα βρεις τον τρόπο και στην δυσκολία να βρεις την χαρά. Αλλά είναι καθησυχαστικό να ξέρεις ότι τα παιδιά είναι καλά σωματικά και ψυχικά. Νιώθεις μια ανακούφιση».
«Δεν θα μπορούσα να μπω σε αυτή τη διαδικασία τα προηγούμενα χρόνια. Έχει να κάνει με τη φάση που βρίσκομαι, που νιώθω καλά με εμένα, με τον εαυτό μου. Έχω τακτοποιήσει τραύματα πολλά. Νιώθω πιο καλά με τον εαυτό μου και είμαι έτοιμη να μοιραστώ πολλά.
Είμαι στρείδι και για αυτό στα social δεν μοιράζομαι πράγματα. Δεν είναι ότι φοβάμαι αλλά δεν νιώθω άνετα. Πλέον είμαι σε φάση που μπορώ να μοιραστώ πράγματα. Και ο κόσμος στέλνει μηνύματα που μοιράζονται πράγματα. Υπάρχει μια ανθρώπινη πλευρά στα social που τη χαίρομαι.
Στο μάτι του κυκλώνα δεν έχω βρεθεί τόσο. Έχουμε τη δυνατότητα αν θέλουμε να κρατήσουμε πράγματα ιδιωτικά. Αν δεν λες τίποτα για τίποτα, θα σε ρωτήσουν μια δυο και αν δεν πεις τίποτα. Είσαι η εκνευριστική και η βαρετή ενδεχομένως αλλά τι να κάνεις. Είναι δύσκολο να ρωτάς κάποιον για ένα τέτοιο κομμάτι όταν υπάρχουν παιδιά. Θα αναγκαστείς να πεις ψέματα. Γιατί σκέφτεσαι εσύ ότι κάποιος θα τα διαβάσει και θα μείνουν στον χρόνο».
«Τα τραύματα τα έβλεπα, όχι από την αρχή και εφόσον έχουν κάνει τη ζημιά. Κάποια από αυτά είναι δύσκολο να τα θεραπεύσεις γιατί η βάση τους πάει πιο πίσω και αυτά είναι τα συμπτώματα. Για αυτό με βοήθησε η ψυχοθεραπεία και στο γιατί αφήνω εγώ κάποια πράγματα να συμβούν. Να κάτσω και να πω “γιατί έφερε αυτό στη ζωή μου;”. Και βλέπεις ότι είναι ένα μοτίβο με άλλα περιτυλίγματα αλλά είναι το ίδιο.
Στη δική μου περίπτωση έπρεπε να είμαι σε όχι καλή ψυχική κατάσταση και να πάμε να δούμε. Ήταν μια πολυεπίπεδη περίοδος που δεν ήμουν καλά μέσα μου και όλα ήταν σε μια κρίση. Θέλει σκληρή δουλειά εσωτερική. Σε εμένα χρειάστηκε απομόνωση. Έμεινα στο σπίτι μου χωρίς πολλές συναναστροφές γιατί είχα αυτή την ανάγκη. Πήρε καιρό και ήταν λίγο “ξύλο”. Αλλά σκεπτόμενη πως ήμουν, τι απόσταση έχω διανύσει και πως είμαι τώρα λέω δόξα το Θεό».
