Στη Φανή Πλατσατούρα και το «Στούντιο 4» μίλησε ο Πάνος Κοκκινόπουλος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα «τέλεια» εγκλήματα αλλά και τις δολοφονίες που σκηνοθέτησε στις σειρές του και τον σόκαραν πιο πολύ.
«Ο αγαπημένος μου ήταν ανέκαθεν ο Χίτσκοκ. Ασχολούμαι με αυτό από το 1992, οπότε με έχουν συνδέσει με τα εγκλήματα. Κι εγώ όποτε ακούω για ένα έγκλημα, ψάχνω να δω τι έγινε. Ήταν ζαριά τότε αυτό, κάναμε για πρώτη φορά special εφέ.
Όταν μας φώναξε πρώτη φορά ο Μίνωας Κυριακού στο γραφείο του για να μας γνωρίσει, μου είπε εκ των υστέρων ότι στην αρχή περίμενε ότι θα μπουν δύο αγριάνθρωποι… και μπήκαν δύο κανονικοί.
Η υπόθεση του Μανώλη Δουρή με σόκαρε τόσο πολύ που δεν την έκανα. Δε μπορώ, με τα μικρά παιδιά με πιάνει κάτι και δε μπορώ. Ο ρόλος του δολοφόνου ταίριαζε «γάντι» στην Καριοφυλλιά Καραμπέτη. Εγώ προτιμώ ηθοποιούς που δεν το δείχνουν. Αν θέλω να κάνω έναν σατανά, θα βάλω έναν άγγελο να το κάνει.
Φυσικά και υπάρχει το τέλειο έγκλημα, υπάρχουν τόσα που δεν έχουν λυθεί. Την ημέρα που μου τηλεφώνησε η κόρη μου και μου είπε για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, διαβάζω ότι βρέθηκε πνιγμένο το σκυλάκι και λέω: αυτός το έκανε, είναι έγκλημα μίσους, δε μπορεί να μπήκαν ληστές μέσα στο σπίτι και να σκότωσαν και το κουτάβι.
Ο δολοφόνος δεν γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Όταν γυρίζει όμως, υπάρχουν δύο λόγοι: ή θέλει να καμαρώσει το έργο του ή θέλει να συλληφθεί».
