«Ποταμός» ήταν ο Βασίλης Μπισμπίκης μιλώντας στον Νίκο Συρίγο και το Χαμογέλα και πάλι. Μίλησε για τον εαυτό του, τον γιο του αλλά και το κυνήγι των εκπομπών για τον έρωτά του με τη Δέσποινα Βανδή, έναν έρωτα που περιέγραψε ακόμα και με ποίηση!
«Είναι απρόβλεπτος, αυθόρμητος ο Βασίλης. Δεν λειτουργώ τόσο με τη λογική, είμαι ακόμα παιδί. Υπάρχουν φάσεις που αγαπάω το παιδί μέσα μου και άλλες που το ταλαιπωρώ.
Έχω κατέβει στον δρόμο σε όλες τις πορείες ειδικά όταν έγινε η απαξίωση του χώρου μας με τον νόμο που έκανε Λύκειο το Εθνικό Θέατρο.
«Δεν με στεναχωρεί ότι με το #metoo, έσπασε το κακό… σπυρί στο θέατρο αλλά ότι έμεινε μόνο στον χώρο μας, ο οποίος στοχοποιήθηκε λες και δεν συμβαίνει σε άλλα επαγγέλματα».
«Δυστυχώς δεν φοβάμαι. Δεν έκοψα το κάπνισμα. Καπνίζω πολύ λιγότερο, πίνω πολύ λιγότερο. Προσέχω με έναν τρόπο αλλά δεν φοβήθηκα. Ανακάλυψα ότι δεν φοβάμαι τον θάνατο μετά το έμφραγμα.
Η ζωή που έκανα ήταν μέσα στις καταχρήσεις από μηδέν ηλικία έως τώρα. Έχω πιέσει τον οργανισμό μου» είπε για την περιπέτεια με την υγεία του.
«Θα ήθελα να ξαναζήσω τη ζωή μου αλλά με λιγότερες απώλειες. Έχασα πολλούς φίλους σε μικρή ηλικία αλλά η αλητεία που έζησα μου άρεσε».
«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μπαμπάς το 2024 γιατί δουλεύω πολύ και δεν έχω πολύ χρόνο για το παιδί και είμαι ενοχικός για αυτό».
Θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, έχω κοινωνική ευαισθησία πιστεύω στον άνθρωπο. Οι καλλιτέχνες δεν κατεβαίνουν στον δρόμο, είναι “κότες”, δεν είναι όπως παλιά που έβλεπες τον Χατζηδάκι στον δρόμο. Όλοι έχουμε γίνει παρτάκηδες, μας έχει αναγκάσει η επιβίωση. Είμαι άστεγος πολιτικά, δεν μπορώ να ταυτιστώ, δεν ακούω πολιτικό λόγο.
«Ναι είμαι ευτυχισμένος, είμαι ερωτευμένος. Όπως λέει ο στίχος του Μαγιακόφσκι, πάσχω από πυρκαγιά καρδίας, στο παρεκκλήσι της καρδιάς μου τα ψαλτήρια καίγονται, έτσι νιώθω.
Η ζωή μου χρωστούσε έναν τέτοιο έρωτα.
Δεν βάλαμε ταμπέλες, τι εικόνα θα δείξουμε, αν θα μας τραβήξουν φωτογραφία, το ζούσαμε σαν να ήμασταν κανονικοί άνθρωποι.
Τα πεσίματα ήταν χυδαία, παρασιτικοί οργανισμοί που ζουν από άλλους ανθρώπους, κριτικάρουν τις ζωές τους.
Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω αυτό το κυνήγι. Σήκωσα το τηλέφωνο και το χέρι μου παραλίγο να σηκώσω σε άνθρωπο» είπε.
«Έβλεπα μια εκπομπή, είχαν βάλει κοιλιές και έκαναν τον Μπισμπίκη, αν ρουφιέται και αναρωτήθηκα, ξέρουν αυτοί γιατί μπορεί να έχω κοιλιά; Μπορεί να παίρνω φάρμακα. Από τη μια κάνεις body shaming και από την άλλη ηθικολογούν στις εκπομπές τους, σε αυτές τις πρωινές.
Κάποιος με νευρίασε. Ποιος ήταν; Ο Πούμπουρας; Με νευρίασε που έκανε σόου σε βάρος μου. Προσπάθησε να πουλήσει κάτι σε σχέση με την προσωπικότητά μου. Με τις στολές Μπισμπίκη γέλασα.
Ζεϊμπέκικο χόρευε και ο Τσαρούχης. Είναι μια κατάσταση. Το χόρεψα για τον έρωτα, για τη Δέσποινα. Δεν έχω καμία ανάγκη αποδοχής από τον έξω κόσμο. Αποδοχή θέλω να έχω και έχω από τη Δέσποινα, από το γιο μου, από τους φίλους μου.
Θέλω να με θέλει και να τη θέλω. Υπάρχει πάθος. Θέλω να τη βλέπω, να τη ζω, να τη μυρίζω.
Σε δέκα χρόνια ελπίζω να έχω ένα σπίτι στην Κρήτη, να δω τον γιο μου ευτυχισμένο. Στα μακρινά μου όνειρα υπάρχει η Δέσποινα. Αυτό το σπίτι το φτιάχνουμε με τη Δέσποινα, κάνουμε μια φωλιά για να είμαστε μαζί» είπε.
