Καλεσμένος στην εκπομπή, Πρωίαν σε είδον, βρέθηκε ο Αύγουστος Κορτώ και παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Ο επιτυχημένος συγγραφέας μιλά για τα προβλήματα της κοινωνίας, την ελευθερία που βιώνει πλέον αλλά και τη μητέρα του.
Μιλώντας για την Κατερίνα του, δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυά του, μιας και εκείνη παρότι πάλευε με την μανιοκατάθλιψη φρόντιζε πάντα να είναι βράχος δίπλα του και να τον ενθαρρύνει.
«Η αλήθεια είναι ότι οι ανισότητες που πλήττουν της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες και τις γυναίκες, είναι φαινόμενα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και ο νόμος πρέπει να είναι αμείληκτος απέναντι στα εγκλήματα μίσους, όπως η γυναικοκτονία, και από την άλλη πρέπει να συνεχίσουμε την επιμόρφωση δια βίας. Η κοινωνία δεν ξυπνά με χάδια, αλλά με μπάτσες! Όποιος ομοφυλόφιλος έχει καταφέρει να πείσει τους γονείς του να τον αποδεχτούν ενώ δεν έχει λάβει εξαρχής αποδοχή, η ελευθερία κατακτιέται με τη γροθιά.
Στον ακτιβισμό σφίγγεις τα δόντια, σαν να κάνεις χίλιες φορές το ίδιο μέχρι να γίνει πεποίθηση και να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Ο κόσμος είναι καλύτερος! Έχεις δολοφονίες τρανς ανθρώπων, αλλά ας σκεφτούμε πώς ζούσαν την δεκαετία του ’90 που δεν αναγνωριζόταν η ανθρώπινη υπόστασή τους. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης!
Ο λόγος που μιλάω τόσο συχνά για την διπολική διαταραχή μου, για τις περιπέτειες με την ψυχική μου υγεία, με τις απόπειρες είναι ότι μεγάλωσα στην παλιά Ελλάδα με απέραντη μοναξιά.
Τη δεκαετία του ’90 όταν ήμουν γιος μιας μανιοκαταθλιπτικής μητέρας που δεν ήξερα καν τι σημαίνει η λέξη κατάθλιψη και δεν ήξερα γιατί υπέφερε. Δεν το μοιραζόμουν με κανέναν γιατί ένιωθα ντροπή. Ενώ παράλληλα ήμουν ένας ομοφυλόφιλος έφηβος, ένιωθα μια ασφυκτική μοναξιά. Και τριάντα χρόνια μετά που έχω κερδίσει την ελευθερία είναι χρέος μου να καταπραΰνω την μοναξιά των παιδιών. Ιδίως στα παιδιά της επαρχίας για να αναθαρρήσουν. Η δυστυχία δεν είναι πεπρωμένο!».
«Από μικρός την μητέρα μου την έλεγα Κατερίνα για να τις επιβάλλομαι. Γιατί ήδη από τα 12 μου είχαν αλλάξει οι ρόλοι.
Η μητέρα μου ήταν χαρισματική, καλόκαρδη, η αρρώστια λίγο την διέλυε. Αλλά εύρισκε δύναμη από μένα γιατί ήμουν το έργο τέχνης της. Όλο το ταλέντο της το διοχέτευσε σε εμένα.
Μου έλεγε ότι είμαι πιο δυνατός από όσο πιστεύω! Είναι συγκινητικό να μου λένε ότι είμαι δυνατός επειδή ζω ελεύθερα. Στην πραγματικότητα είμαι αδύναμος που αγαπήθηκε πολύ».
Διαβάστε επίσης
Κορτώ για τη δολοφονημένη τρανς γυναίκα: «Θυματοποιούνται λόγω του φύλου τους»
