Για την παροιμιώδη αφηρημάδα του μίλησε μεταξύ άλλων ο Δήμος Αναστασιάδης στο Happy Day.
«Ποτέ δεν έχω μπαταρία στο κινητό μου και σταματάω σε κάτι ξεχασμένα περίπτερα. Μένω από βενζίνη, από λάστιχο, στην οδική βοήθεια με ξέρουνε. Πάνω από 50 φορές έχω μείνει. Και με οικογένεια και με φίλους και μόνος.
Θυμώνω πάρα πολύ, λέω γιατί να ταλαιπωρούμαι.
Είμαι στη Μεσογείων σχεδόν με αναθυμιάσεις και βλέπω το βενζινάδικο και έφτασα σβηστός.
Σε περιοδεία μου έχει συμβεί να είμαστε στη Ρόδο και να νομίζω ότι είμαστε στη Μυτιλήνη, να ξυπνήσω σε ένα ξενοδοχείο και να νιώθω ότι είμαι σπίτι μου. Στο τέλος θα ξεχάσω τον εαυτό μου.
Άμα ξέρω την ώρα θα είμαι εκεί, το θέμα είναι ότι ξεχνάω τη μέρα!
Οι γονείς μου είχαν πάντα ένα άγχος, ειδικά η μητέρα μου.
Δεν θυμάμαι κανενός τα γενέθλια μόνο τα δικά μου, της Τζένης και του γιου μου. Έχουμε ξεχάσει τα κλειδιά στην κατάψυξη. Δεν θυμόμαστε πότε γνωριστήκαμε.
Αν με πιάσει μανία να συγυρίσω, να φτιάξω, θα γίνει τέλεια. Αλλά με πιάνει μόνο μια φορά τον χρόνο!
Το “Μη χανόμαστε” το έγραψα στην καραντίνα, είχαν πέσει οι πρώτες αφραγκίες και η Τζένη φώναζε “πάλι βλακείες γράφεις”. Το “Τάσεις καταστροφής” το έγραψα βλέποντας τον Γούντι τον τρυποκάρυδο.
Δυσκολεύομαι λίγο να επικοινωνήσω. Είμαι δυσλεκτικός, το ανακάλυψα 24 χρονών, έχω διάσπαση προσοχής και δεν θυμάμαι πράγματα, μπορεί να διαβάσω κάτι και να το διαβάσω 3 φορές να το αφομοιώσω» είπε.
