Καλεσμένος στην εκπομπή, Δύο στις 10, βρέθηκε καλεσμένος ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον ρόλο του στη σειρά, Η παραλία.
Ο ενωμοτάρχης των Ματάλων μιλά για τα παιδικά του χρόνια, την επαγγελματική του πορεία αλλά και το ποιον ρόλο θα διάλεγε αν δεν υποδυόταν τον Λοΐζο.
«Η δική μου περίπτωση είναι και περίεργη περίπτωση. Δεν είναι ένας απλός κοινοτάρχης. Βλέπω και στο Twitter που λένε ότι “κάνει το ένα, κάνει το άλλο. Τι ψηφίζουμε ρε γαμώτο;”.
Είμαι πολύ χαρούμενος, μου αρέσει πάρα πολύ και ζούμε μια δημιουργική περίοδο που είναι σπάνιο για την τηλεόραση.
Είναι καταπληκτικό που η ΕΡΤ χρηματοδότησε για να γίνει μια τεράστια παραγωγή.
Αλλά έχουμε μαζευτεί και άνθρωποι με κοινή αισθητική, κοινό μυαλό και αυτό βγαίνει στη σειρά και κέρδισε τον κόσμο.
Είναι σπάνιο να συμβαίνει αυτό που ζούμε στην τηλεόραση. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις και είμαι πολύ χαρούμενος».
«Έλεγα τα κάλαντα στους οίκους ανοχής σαν να τα λέω σε όλες τις πολυκατοικίες»
«Όλα μου τα νεανικά χρόνια με έπαιρναν να παίξω τον θλιμμένο νέο. Όταν κάνεις κάτι πολύ καλά σε παίρνουν ξανά για το ίδιο και το ίδιο.
Από τα 40 και μετά παίζω άλλους ρόλους, διεστραμμένους τύπους. Το αστείο είναι ότι στη δραματική σχολή ήμουν η κωμίκα της σχολής. Και λέω πώς τα φέρνει η ζωή που παίζεις τον δραματικό.
Ήμουν μεγαλωμένος στο κέντρο της Αθήνας και έβλεπα πράγματα που άλλο παιδί δεν τα έβλεπα.
Πήγαινα στο σχολείο και έβλεπα όλους τους οίκους της ανοχής και ήταν φυσιολογικά. Έλεγα τα κάλαντα στους οίκους ανοχής σαν να τα λέω σε όλες τις πολυκατοικίες.
Η περιέργεια με ωθούσε να γνωρίσω πράγματα, ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου.
Δεν είχα πολλούς περιορισμούς, είχα μεγάλη ελευθερία και μου είχαν πολύ εμπιστοσύνη. Ενώ με ενδιέφερε το διαφορετικό, είχα ένα όριο. Πάντα στη ζωή μου μπορώ να κρατήσω τα όρια αλλά το διαφορετικό με ελκύει».
Τι τον νευριάζει περισσότερο στη ζωή του;
«Νευριάζω πολλές φορές. Με βγάζει έξω από τα ρούχα μου η έλλειψη σεβασμού και υπευθυνότητας. Ή ότι αναλαμβάνω να κάνω και δεν το κάνω 100%.
Πάνω στη δουλειά είμαι στο 100%. Αν δω ότι ο άλλος δεν το κάνει για χι, ψι λόγους, εκνευρίζομαι.
Στις σχέσεις επειδή προσπαθώ να σεβαστώ τον χαρακτήρα και τις αδυναμίες του άλλου, δίνω περιθώρια αλλά και εκεί υπάρχει όριο.
Προσπαθώ να καταλάβω τις συνήθειές του, δεν είμαι καταπιεστικός αλλά όταν δω ότι ξεπερνάει τα όρια, βάζω και εγώ τα δικά μου».
Ποιον ρόλο θα επέλεγε αν δεν ήταν ο ενωμοτάρχης των Ματάλων;
«Θα ήθελα να ζήσω τη δεκαετία του ’70 και όχι τη Χούντα. Ήταν μια ωραία εποχή, μια ξέγνοιαστη εποχή.
Και όταν έβλεπα τα Καλύτερά μας χρόνια ήταν πολύ ωραία. Θεωρώ ότι ήταν και μια από τις καλύτερες σειρές.
Σαν ιδιοσυγκρασία ανήκω στους χίπηδες. Αλλά αν μου έλεγαν ποιον ρόλο θα επέλεγες, θα επέλεγα αυτόν που παίζω. Τον βρίσκω άκρως ενδιαφέροντα ρόλο.
Είναι τελείως διαφορετικός από εμένα και με ιντριγκάρει.
Αν άνηκα στους χίπηδες, θα ήθελα να υπάρχει ένας ρόλος αντίστοιχης ηλικίας. Δεν έχει μπει στο γκρουπ αλλά θα μπει φαντάζομαι.
Χαίρομαι πολύ πώς εξελίσσεται και πώς δουλεύεται το σενάριο περαιτέρω».
Διαβάστε επίσης
Η παραλία: Η Υπατία έρχεται αντιμέτωπη με τη Νικολίνα για τον Δημητρό
