Στη Ζωή Κρονάκη και την εκπομπή, Δύο στις 10, παραχώρησε συνέντευξη η Δώρα Τσαμπάζη και μιλά για την αλλαγή στη ζωή της μετά την απώλεια του Αλέξανδρου Νικολαΐδη.
Όπως εξομολογήθηκε, μιλούσε και συνεχίζει να μιλά με παιδοψυχολόγους για το πως πρέπει να το βιώσουν τα παιδιά.
Μεταξύ άλλων, αποκάλυψε την ερώτηση που της έκανε ο γιος της όταν ξεκίνησε να μιλά και ήδη ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είχε φύγει από τη ζωή.
«Μετά από ένα τέτοιο τραύμα, μια απώλεια, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια πραγματικότητα, σκληρή πολλές φορές αλλά απέναντί σου ξεδιπλώνεται μια πρόκληση. Για το πως θα πορευτείς από δω και πέρα. Το να σταθώ όρθια, δυνατή, να κάνω ευτυχισμένα τα παιδιά ήταν μονόδρομος. Επέλεξα την Αθήνα γιατί είναι η δουλειά μου εδώ, έχουμε και φίλους και δεν ήξερα το πόσο θα τους αρέσει. Τα λόγια που παίρνω από τις δασκάλες για το πόσο δουλειά έχω κάνει με τα παιδιά, τα έχει τραυματίσει αλλά όχι βαθιά και παραμένουν χαρούμενα, είναι και η επιβεβαίωση του πόση δουλειά έχω κάνει.
Ήμουν μόνη μου και πριν όταν η κατάσταση είχε αρχίσει να χειροτερεύει. Σιγά σιγά προετοιμαζόμουν. Τα παιδιά έπρεπε να ήμουν πιο ειλικρινής, ότι είναι μια κατάσταση ασθένειας που δεν ξέρουμε που θα βγάλει. Οφείλουμε να τους μιλάμε με ειλικρίνεια. Δεν μπορούσα να λέω ψέματα στο παιδί ότι ο μπαμπάς θα γίνει καλά και θα το ξεπεράσει. Το ήξερε και η ίδια ότι η κατάσταση είχε επιδείνωση.
Θεωρούσα ότι ο Γιώργος δεν θα καταλάβει τίποτα γιατί όταν έφυγε δεν μιλούσε καν. Όταν τα είπε όλα τα Χριστούγεννα και μου είπε “Πού είναι ο μπαμπάς;”, υπήρξε μια συνισταμένη που δεν είχα υπολογίσει».
Όσοι βιώνουμε ένα τραύμα δεν σημαίνει ότι όλη τη μέρα είμαστε μέσα σε ένα πένθος. Με βαραίνει όταν με πλησιάζουν έξω και μου λένε κορίτσι μου τι τραβάς, ενώ βρίσκομαι σε μια στιγμή χαράς. Δεν φόρεσα ποτέ μαύρα. Δεν ήθελα να συμμετέχω σε αυτό το συντηρητικό έθιμο που καταπιέζει τις γυναίκες. Έχω βγάλει μετατραυματικά μετά τον χαμό του Αλέξανδρου. Έχω στο μυαλό μου πως οτιδήποτε μου συμβαίνει, έχω καρκίνο. Πρόσφατα έκανα μια μαγνητική εγκεφάλου γιατί είχα πείσει τον εαυτό μου πως έχω όγκο στον εγκέφαλο.
Εμπιστευόμουν την κρίση του περισσότερο απ’ όλους, μου λείπει η ειλικρίνειά του. Ονειρεύομαι να είμαστε καλά με τα παιδιά μου και να ζήσω το σήμερα στο 100%».
