Η Δώρα Τσαμπάζη, λίγους μήνες μετά το θάνατο του συζύγου της και Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, μίλησε στην Ελεονώρα Μελέτη.
«Είμαι καλά, είναι προσωπική κατάκτηση μου αυτό. Πέρασα μέσα από την φωτιά για να στέκομαι εδώ μπροστά σου και να σου λέω ότι είμαι καλά, δεν φοβάμαι», ήταν τα πρώτα της λόγια.
«Για μένα το πένθος ξεκινά πριν χάσω τον άνθρωπό μου. Το πρώτο σοκ ήταν όταν έμαθα ότι ο Αλέξανδρος έχει καρκίνο. Ήταν ένα τεράστιο χαστούκι. Για μένα ήταν ένας μικρός θάνατος. Αισθάνθηκα ότι μπορεί να χάσω τον άνθρωπό μου. Μετά ήταν δύσκολη η ημέρα που έφυγε και η κηδεία του, η τελετή, στην οποία έπρεπε να μην καταρρεύσω. Ήθελα όλα να γίνουν έτσι όπως του άξιζαν, είχα και αυτό το άγχος να τιμηθεί όπως έπρεπε», είπε.
«Το πιο δύσκολο από όλα ήταν να ανακοινώσω στην κόρη μου ότι ο πατέρας της έχει “φύγει”.. Όταν με κοίταξε με τα ματάκια της, όπως με συμβούλεψε και ο παιδοψυχολόγος να της πω ότι ο μπαμπάς δεν τα κατάφερε και πέθανε, δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της, της απορίας και ταυτόχρονα και της απόγνωσης. Είχα πει ότι θα καθίσουμε όλο το βράδυ για να της λύσω όλες τις απορίες μέχρι να την πάρει ο ύπνος».
Όπως είπε καλό είναι να ζητούν οι γονείς τη βοήθεια από ειδικούς σε τέτοια ζητήματα.
«Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είναι κοντά μου το μυαλό και η ψυχή που εμπιστευόμουν περισσότερο στη ζωή μου, ότι αυτή η φωνή δεν είναι πια κοντά μου για να με συμβουλέψει, αυτό με πόνεσε πολύ. Όμως είχαμε τέτοια ουσιαστική επικοινωνία με τον Αλέξανδρο που ακόμα κι έτσι μπορώ να μαντέψω τι θα με συμβούλευε».
Η Δώρα Τσαμπάζη δήλωσε πως είχε τόσο ουσιαστική επικοινωνία με τον σύζυγό της, ώστε να μπορεί να μαντέψει και τώρα ποιες θα ήταν οι συμβουλές του.
«Στο σπίτι που υπάρχουν παιδιά δεν γίνεται να υπάρχει πένθος. Ο μπαμπάς είναι και θα είναι μέρος της οικογένειας μας για πάντα και είναι στις συζητήσεις μας», δήλωσε.
«Με φόβιζε το τέλος, αν και ήμουν έτοιμη γι’ αυτό όσο μπορούσα. Τώρα δεν φοβάμαι κάτι, έχω ζήσει για εμένα το χειρότερο. Εκείνο το βράδυ απλώς δεν ήθελα να φύγω από κοντά του, αισθάνθηκα ότι είναι οι τελευταίες μου στιγμές μαζί του. Ήμουν σίγουρη ότι με άκουγε. Του μιλούσα, του τραγουδούσα… Όσες φορές του μιλούσα ανέβαιναν οι παλμοί του και το οξυγόνο του. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και ευλογία που ήμουν εκεί δίπλα του. Του είχα υποσχεθεί από την αρχή πως θα είμαστε μαζί μέχρι το τέλος».
«Ήθελα να θηλάζω το γιο μου, δεν ήθελα να χάσει το παιδί μου, ο Γιώργος, το γάλα του. Όλο αυτό με δίδαξε να κρατάω ως πολύτιμο φυλαχτό τις πολύ όμορφες στιγμές, να βγάλω από την ζωή μου το «πρέπει». Το θετικό που βγήκε είναι ότι εκτιμάω τις πολύ μικρές και όμορφες στιγμές της ζωής, δεν τις εκτιμούσα στο παρελθόν», συμπλήρωσε.
Το μήνυμα της Δώρας Τσαμπάζη είναι πως όλοι μας μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάποια γεγονότα που συμβαίνουν στην ζωή μας», είπε.
