Στην εκπομπή, Δύο στις 10, παραχώρησε συνέντευξη ο Γεράσιμος Γεννατάς και μιλά για τον Έρωτα φυγά, το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά και το πώς γίνονται πλέον οι συνεντεύξεις με αφορμή το περιστατικό με τον Γιώργο Νταλάρα.
«Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί αυτή η δουλειά που είχαμε δώσει πολλή χαρά, κέφι, δημιουργικότητα τελεσφόρησε με τον καλύτερο τρόπο. Η τηλεόραση πρέπει να επενδύει στη μυθοπλασία και όχι να σε σταματάει. Αυτό που συνέβη με τη σειρά τη δική μας ήταν ακατανόητο.
Δεν έχω πει ποτέ στον εαυτό μου “είσαι καλός ηθοποιός” και δεν θα το κάνω ποτέ γιατί ακόμη αναρωτιέμαι. Το δημόσιο είναι αυτό που είναι σε κοινή θέα αλλά ποιο είναι το περιεχόμενό του; Να συζητήσουμε σε ποια βάση για τον δικό μου κλειστό κύκλο; Ναι να συζητήσουμε αλλά να μην γίνεται τροφή, να μη γίνεται κουτσομπολιό. Ανοίγουμε συζήτηση επί συζητήσεων για ένα θέμα μένοντας στην επιφάνεια.
Προσπάθησα να κάνω τα κουμάντα μου αλλά δεν τα κατάφερα. Προσπάθησα να κάνω ένα οινοποιείο αλλά δεν τα κατάφερε να υπάρξει μέσα σε αυτή την οικονομική δυσπραγία. Ήταν για μένα μια δύσκολη κατάσταση! Έχω φάει χαστούκια στη δουλειά και επειδή είμαι ενοχικός ντρέπομαι να νιώθω ότι ενοχλώ. Θέλω να βοηθάω με έναν τρόπο αυτό που γίνεται γύρω μου.
Γιατί κυνηγάμε να βγάλουμε έναν λαγό από ένα καπέλο και να μιλάμε για αυτό ενώ μπορούμε να μιλάμε για πιο ουσιαστικά πράγματα. Το να πει κάποιος την άποψή του και να πει κάτι που θεωρεί απάνθρωπο, ανήθικο, απρεπές, βεβαίως και θα το πει. Το πώς θα το αντιμετωπίσουμε μετά είναι άλλο θέμα. Θα σταθούμε στο περιεχόμενό του ή θα σταθούμε στο “είπε, είπε..”. Είναι ένα ποτάμι που ξεπλένει την ξεδιαντροπιά, κυνηγάμε το περιτύλιγμα.
Η δική μου πεποίθηση ήταν και θα προσπαθήσω να είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, εγώ, θα δηλώνω και θα αγωνίζομαι να διαθέτει τον εαυτό του κατά πώς βούλεται. Όπως χτυπάει η καρδιά μου, η γκλάβα μου, η σκέψη μου αρκεί να μην προσβάλει κάποιον. Η κοινωνία των ανθρώπων πολλά θέματα τα έχει λύσει και κάπως πορεύονται. Προσπαθούμε να δώσουμε άλλη σφραγίδα; Να τους δώσουμε καλύτερο χώρο να υπάρχουν; Ας αναρωτηθούμε γιατί δεν κάνουμε παιδιά στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες; Δεν ξέρω ποια λέξη να χρησιμοποιήσω, είναι τόσο υποκριτικό αυτό. Υπάρχει ένα αγόρι και ένα κορίτσι 25 χρονών, παντρεύονται και δεν έχουν λεφτά να κάνουν ένα παιδί. Ενδιαφέρεται κανείς για αυτό;
Έχουμε φτάσει στο σημείο που ένα τραγούδι να μην έχει ωραία λόγια! Ποιο είναι το περιεχόμενο της τραπ; Τι προάγει;».
