Γιώτα Φέστα: «Όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας μου, μου είπε “γιατί δεν έγινες σαν τη Μαρία τη φαρμακοποιό;”»
Πρωινές εκπομπές

Γιώτα Φέστα: «Όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας μου, μου είπε “γιατί δεν έγινες σαν τη Μαρία τη φαρμακοποιό;”»

Γιώτα Φέστα: «Όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας μου, μου είπε “γιατί δεν έγινες σαν τη Μαρία τη φαρμακοποιό;”»

Όσα είπε για τον πατέρα της ο οποίος δεν δέχτηκε ποτέ ότι έγινε ηθοποιός

Η Γιώτα Φέστα βρέθηκε στο πλατό της εκπομπής Buongiorno και μίλησε για τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, ενώ αποκάλυψε πως έχει στείλει τον πατέρα της δύο φορές στο νοσοκομείο.

Μάλιστα μίλησε για τη σχέση τους και το γεγονός ότι ο πατέρας της δεν συμφώνησε με την επιλογή της να γίνει ηθοποιός.

«Ήμουν ένα δύσκολο παιδί που δυσανασχετούσε με το περιβάλλον του. Εγώ είχα φύγει από το σπίτι όταν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήθελα να φεύγω, ήταν ένα περιβάλλον που δεν μου κάλυπτε τη γαλήνη που χρειάζεται ένας έφηβος. Στην αρχή ήθελα να γίνω Πολιτικός Μηχανικός αλλά κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών ασχολήθηκα με μία παράσταση και έτσι μου άρεσε. Όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας μου, μου είπε “γιατί δεν έγινες σαν τη Μαρία τη φαρμακοποιό;”», δήλωσε αρχικά η Γιώτα Φέστα.

«Ο πατέρας μου δεν δεχόταν αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου δεν πήγαινε σχεδόν καθόλου να δει τα έργα μου. Δεν ήταν ένας κακός πατέρας αλλά δεν μπόρεσε να δεχτεί πως η κόρη του έγινε ηθοποιός», αποκάλυψε.

«Οι κόρες μου θα δυσκολευτούν στη ζωή τους»

Η ηθοποιός μίλησε και για τις δικές της κόρες και τον τρόπο που τις μεγάλωσε.

«Ως γονείς εμείς προωθήσαμε την επιλογή τους. Εγώ δεν επέμενα πολύ στο διάβασμα. Προσπαθούσα να μην τις στρεσάρω. Η μία κόρη μου είναι στη Γαλλία και η άλλη στη Γλασκώβη. Είναι και οι δύο καλλιτέχνιδες και είναι σίγουρο πως θα δυσκολευτούν στη ζωή τους. Κυρίως στο οικονομικό. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ με πολλά χρήματα. Δεν έχω πει πολλά “όχι”. Στην τηλεόραση έχω πει πολλά όχι αλλά πιο παλιά».

Η Γιώτα Φέστα αναφέρθηκε στη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, με τίτλο Outro.

«Είναι μεγάλη η χαρά και δεν μου συμβαίνει πάντα. Συνήθως αναζητώ τέτοια περιβάλλοντα. Με τον Γιώργο Καραμίχο δεν έχω ξανασυνεργαστεί και όταν συναντηθήκαμε είπαμε πως είμαστε σαν σόι. Είναι ένα θεατρικό έργο ενός Γάλλου που είχε AIDS και γράφτηκε ακριβώς γι’ αυτό, για ένα ήρωα που γυρίσει πίσω με AIDS και θέλει να επανασυνδεθεί με την οικογένειά του. Προσπαθεί να βρει την ταυτότητά του. Σε αυτό το έργο μου αρέσει πως δεν υπάρχει κάποιος που έχει δίκιο. Υπάρχουν όλες οι θέσεις».