Ο Απόστολος Γκλέτσος μίλησε στον Αλέξη Μίχα και στην εκπομπή Πάμε Δανάη για τη σχέση του με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την προσωπική του ζωή, τις πολυσυζητημένες δηλώσεις στο παρελθόν και το θέμα της υγεία που αντιμετώπισε.
«Χρειάζονται πολλά χρήματα για να παραχθεί αυτή η σειρά. Δεν υπάρχει το μπάτζετ και με στεναχώρησε πάρα πολύ. Αν είναι να μην είναι καλό, να μην γίνει. Πρωταγωνιστές δεν ήμασταν εμείς αλλά το σενάριο» είπε για το ότι δεν θα δούμε τελικά την αναβίωση του Τμήματος Ηθών.
Με αφορμή ένα επαγγελματικό ταξίδι που είχε κάνει με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, είπε:
«Με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ είχαμε πάει για ένα σίριαλ στην Αίγυπτο, εκεί τα είπαμε όλα. Λάτρευε τον γιο του και αγαπούσε παθολογικά την Αλίκη».
«Όταν ήμουν δήμαρχος το πιο παράξενο ρουσφέτι ήταν που μου ζήτησαν νύφη, προξενιό. Πέτυχε, μια χαρά!
Μου έχουν κάνει προξενιό με ένα κορίτσι με… περιουσία που ήθελε να ξαναφτιάξει την ζωή της».
«Είδα το κενό και δημιούργησα την εικόνα του ματσό άντρα. Πλέον δεν λειτουργώ με το ένστικτο αν και ήταν αλάθητο. Δεν έχω μετανιώσει για δηλώσεις που έχω κάνει, μέχρι εκεί ήταν το ένστικτο μου.
Εγώ είμαι ταγός, είμαι το κριάρι που μπαίνει μπροστά. Τι θα πει τώρα το κάθε τσόλι, ο κάθε καημένος και η κάθε κακομοίρα ότι ο Γκλέτσος είναι αδερφή, δεν με νοιάζει. Είμαι μπροστάρης, ήρθα για να διοικήσω. Υπήρχαν άνθρωποι που υπέφεραν για το σύμφωνο συμβίωσης, κάτι παπάδες περίεργοι, γι’ αυτό βγήκα και μίλησα.
Η υιοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι για τον κάθε έναν. Όταν η ελληνική πολιτεία θα μπορεί να ελέγχει τι και πώς, τότε θα το ξανασυζητήσουμε».
«Στα προσωπικά μου είμαι σε… αναστολή».
Για την Άννα Βίσση και για τις δηλώσεις ότι είχε πέσει στα πατώματα μετά τον χωρισμό τους: «Για να πέσει κάποιος στα πατώματα, δεν μπορεί ο άλλος να μην πέσει και αυτός στα πατώματα, δεν γίνεται».
Για το θέμα της υγείας του:
«Τώρα είμαι καλά, όταν προσβάλλεται η καρδιά είναι κάτι το οποίο το έχεις, προσέχεις και πορεύεσαι. Στα 35 μου χρόνια έκανα γυμναστική στον διάδρομο και ξύπνησα στο νοσοκομείο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ο θάνατος αλλά δεν φοβάμαι πια».
