Τη Ναταλία Γερμανού συνάντησε η Δανάη Μπάρκα σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο πλατό του «Καλύτερα δε γίνεται».
«Στη ζωή μου προσπαθώ να λέω όσο πιο συχνά μπορώ “καλύτερα δε γίνεται”, γιατί έχω περάσει πολλά χρόνια στη ζωή μου ως ένα ανικανοποίητο άτομο, στα όρια της αχαριστίας και το πλήρωσα αυτό γιατί το σύμπαν ή ο Θεός έχουν ένα τρόπο που σου δίνουν τα μαθήματά τους. Έτσι έμαθα να ευχαριστιέμαι αυτά που έχω και να λέω στον εαυτό μου ότι τώρα είμαστε πολύ καλά, καλύτερα δε γίνεται. Έμαθα να λέω πιο πολύ “ευχαριστώ Θεέ μου” πάρα “σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε μου αυτό”».
«Δεν αισθάνομαι πρότυπο, γιατί πιστεύω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που θεωρεί λανθασμένες τις απόψεις μου. Έχω “φάει” πάρα πολύ βρισίδι υπερασπιζόμενη ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων που κατά τη γνώμη μου χρειάζονταν αγάπη ή στήριξη. Από μικρο παιδάκι δεν άντεχα την αδικία. Όταν αισθάνομαι ότι κάποιος αδικείται νιώθω μία ακατανίκητη ανάγκη να πάρω το μέρος του ό,τι και αν ακούσω μετά. Αυτό δεν με κάνει πρότυπο απλώς με κάνει να κοιμάμαι καλύτερα το βράδυ» είπε.
«Στο ξεκίνημα της δημοσιογραφικής πορείας μου ήμουν το λεγόμενο “βύσμα”. Ήμουν πάντα αυτή που κάποιος την έβαλε εκεί, γιατί ήταν η κόρη του Φρέντυ Γερμανού και που θα έπρεπε να αποδείξει εάν αξίζει τη δουλειά ή αν την τρώμε στη μάπα γιατί μας την φόρτωσε ο πατέρας της.
Ο πατέρας μου δεν σήκωσε ποτέ μα ποτέ κανένα τηλέφωνο για να μου κλείσει την παραμικρή δουλειά. Ξέρω πολύ καλά ότι το όνομα του πατέρα μου από μόνο του άνοιγε πόρτες, δεν θα πω ψέματα.
Εμείς τα παιδιά που κουβαλάμε ένα “βαρύ” όνομα πρέπει να αποδείξουμε πολύ περισσότερο την άξια μας από έναν άνθρωπο που απλώς έχει ταλέντο.
Δεν χρειάστηκα υπεράσπιση. Το μόνο που χρειάστηκα ήταν να δουλέψω πολύ και να γίνω καλύτερος άνθρωπος γιατί πολλές φορές στην καριέρα μου έχω υπάρξει πολύ σιχαμένο βρωμόπαιδο απλά και μόνο γιατί στην ανάγκη μου να επιβιώσω έβγαινε ο κακός μου εαυτός.
Κάπως έπρεπε να επιβιώσω από τα “μαχαίρια” που άκουγα να σφυρίζουν πίσω από τα αυτιά μου και δεν ήξερα ποιο θα με βρει. Ζήτησα πολλές συγγνώμες. Κάποιοι μου είπαν ότι χαίρονται πολύ, κάποιοι ότι δεν το περίμεναν από εμένα και κάποιοι ότι συμβαίνουν αυτά στο χώρο μας», δήλωσε.
«Κλαίω πολύ και μου αρέσει αυτό. Θεωρώ ότι το κλάμα είναι υγεία. Δεν φοβάμαι καθόλου να κλάψω, να τσαλακωθώ, να πέσω κάτω και να παρακαλέσω ή να συγκινηθώ. Στο σπίτι μου είμαι αρκετά μοναχική, επιλέγω αρκετές φορές να είμαι μόνη με τον εαυτό μου γιατί μου πήρε πολλά χρόνια να τον αποδεχτώ και να τον αγαπήσω. Όταν κατάφερα να αποδεχτώ τελικά τον εαυτό μου, θεώρησα τις στιγμές που περνάω με εμένα πολύτιμες», ομολόγησε.
Η Ναταλία Γερμανού θεωρεί πως είναι δίκαιος άνθρωπος και δεν έχει κακίες, ενώ αποκάλυψε πως θα ήθελε να έχει περισσότερη υπομονή, ιδιαίτερα σε θέματα δουλειάς.
«Έχω την ανάγκη και θέλω η εκπομπή μου να γίνεται άρτια και όλα σωστά, γι’ αυτό με πιάνει η ανυπομονησία μου».
Η παρουσιάστρια δήλωσε πως εάν τελείωνε ο κόσμος θα ήθελε να είναι σε ένα νησί με τα σκυλιά της, τον άνθρωπο που αγαπά και χωρίς κινητό, ενώ εάν μπορούσε να αγκαλιάσει κάποιον τώρα θα ήταν η μαμά της.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στην πολυαγαπημένη της γιαγιά: «Εάν μπορούσα να αγκαλιάσω κάποιον που δεν είναι στη ζωή πια, προς έκπληξη πολλών, θα σου έλεγα την γιαγιά μου. Ήταν ο άνθρωπος που με μεγάλωσε και την έχω τόσο ζωντανή στο μυαλό μου που αυτή θα ήθελα να αγκαλιάσω τώρα», δήλωσε.
Το μήνυμα της Ναταλίας Γερμανού ήταν πως «όσο πιο πολύ αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ομορφαίνει αυτόματα όλος ο κόσμος».
