Ο Πέτρος Τατσόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Οι Δεκατιανοί» και αναφέρεται τόσο στο ίδρυμα αρρένων που ήταν ως κοινωνικός λειτουργός όσο και στην δική του τραυματική εμπειρία σε ίδρυμα που είχε βρεθεί.
«Εγώ ήμουν μόνο στα πρώτα 3-4 χρόνια της ζωής μου σε ίδρυμα, οπότε δεν έχω αναμνήσεις. Οι αδερφές μου όμως έμειναν 12 χρόνια, από τα 6 ως τα 18 τους και φυσικά καθορίστηκαν από αυτό που λέμε ιδρυματισμός. Συμπληρωματικά είχα και την εμπειρία ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός να δουλέψω στο Ίδρυμα Αγωγής Αρρένων στον Κορυδαλλό και από εκεί είχα εμπειρίες των παιδιών που μου έλεγαν τι συνέβαινε όταν φεύγαμε οι κοινωνικοί λειτουργοί, δηλαδή από το απόγευμα και τις νυχτερινές ώρες.
Οι τοίχοι δεν έχουν αυτιά να ακούσουν τι συμβαίνει, δεν έχουν μάτια να δούνε τι συμβαίνει μέσα στα ιδρύματα. Ακόμα κι αν είχαν αυτιά και μάτια, δεν έχουν γλώσσα για να μας το πουν. Τα εμπόδια που πρέπει να προσπεράσει ένα παιδί για να φτάσει να ακουστεί η φωνή του έξω από το ίδρυμα είναι τεράστια και τα περισσότερα παιδιά δεν μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία», ανέφερε.
Και προσθέτει: «Όσο η δομή είναι στεγανή, δεν μπορεί κανένας απ’ έξω να δει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί μέσα. Η στεγανότητα πρέπει να σπάσει. Το ότι αντικαταστάθηκε το ΔΣ ήταν ένα τεράστιο βήμα για να ανοίξουν τα στόματα. Στον θύτη μου θα πάω και θα κάνω την καταγγελία μου; Ή σε αυτόν που διόρισε ο θύτης μου;».
