Η Σοφία Αλιμπέρτη είναι το εξώφυλλο του περιοδικού ΟΚ! που κυκλοφορεί με αφορμή και την πρεμιέρα της εκπομπή της «Ζήσε αλλιώς».
Η ηθοποιός και παρουσιάστρια μίλησε στον Μιχάλη Ροδόπουλο για την επιστροφή της στην τηλεόραση, την αποχή της όλα αυτά τα χρόνια αλλά και για τον έρωτα.
Η συνέντευξη είχε την τιμητική της σε όλες τις πρωινές, ψυχαγωγικές εκπομπές που πρόβαλαν διαφορετικά αποσπάσματα.
Στη Super Κατερίνα προβλήθηκαν όσα είπε για τη σχέση της με τη θρησκεία και ειδικά τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που άλλωστε έχει δώσει το όνομά του στον μεγάλο της γιο.
Η σχέση σου με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ είναι γνωστή.
Με είχε τάξει η μαμά μου.
Γιατί;
Γενικώς τάζουν οι μαμάδες για να είναι καλά τα παιδιά τους. Δεν μου είχε συμβεί κάτι. Από μικρή πάντα μιλούσα με έναν άγγελο. Όπως τα παιδάκια έχουν έναν φανταστικό φίλο, εγώ είχα έναν άγγελο φίλο. Το έχασα αυτό μεγαλώνοντας γιατί τα παιδιά είναι συνδεδεμένα με τον ανώτερο εαυτό τους από όταν γεννιούνται μέχρι τα 7 τους, κάπου εκεί. Μετά αναπτύσσεται το “εγώ” σου και κάπως χάνεις αυτή τη σχέση. Και μετά τον ξαναβρήκα, ήρθε μέσα από ένα όνειρο. Μου έδειξε πού πρέπει να πάω.
Λες για αυτό το όνειρο που σε οδήγησε να ανακαλύψεις το μοναστήρι του Πανορμίτη στη Σύμη;
Ναι.
Και έκτοτε δεν αισθάνεσαι ότι τον έχεις χάσει; Φαίνεσαι σαν να έχεις μια ξεχωριστή σχέση με την άυλη πραγματικότητα.
Ο Αρχάγγελος για μένα είναι ό,τι πιο υπαρκτό έχω στη ζωή μου .Μπορεί να πει ο καθένας ό,τι θέλει, δεν με ενδιαφέρει καθόλου.
Σου λέω με απόλυτη βεβαιότητα, ο,τιδήποτε έχω ζητήσει ολόψυχα από τον άγγελό μου, με την καρδιά ανοιχτή και καθαρή, μου το έχει πραγματοποιήσει. Και όταν περνούσα δύσκολα, πραγματικά δύσκολα, ήταν ο μοναδικός που είχα να του απευθυνθώ. Και έπαιρνα κουράγιο όταν είχα αγγίξει τα όρια της παράνοιας.
Για την τηλεόραση και την αποχή της από αυτή αλλά και το αν έχει αλλάξει, είπε:
«Δεν έχω αλλάξει πολλά πράγματα, απλά εφάρμοσα κάποια που αισθανόμουν ότι έχω ανάγκη να τα κάνω σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δηλαδή δεν ήταν μια αυθόρμητη απόφαση ότι πήγα να ζήσω στην Πάρο. Ήταν κάτι που το ονειρευόμουν και το ήθελα πάρα πολλά χρόνια πριν. Το ότι έφυγα από τον χώρο εργασίας μου επίσης δεν ήταν μια αυθόρμητη απόφαση. Τουλάχιστον δύο χρόνια έπαιζε μέσα στο κεφάλι μου. Κι αυτό γιατί μην ξεχνάς ότι ξεκίνησα να δουλεύω 12 χρόνων, δηλαδή είχα ήδη συμπληρώσει στον χώρο 30 χρόνια και.
Δηλαδή δεν είναι ότι σε άφησε η τηλεόραση.
Όχι, εγώ την άφησα. Είχα κουραστεί, πώς να σ’ το πω; Ήθελα το διάλειμμά μου. Η ψυχή μου είχε περισσότερη ανάγκη. Στην αρχή νόμιζα ότι θα μου τελειώσει και οριστικά όλο αυτό. Ότι θα πάω στην Πάρο και θα μείνω εκεί για πάντα. Πάντως έτσι κι αλλιώς το νησί μου είναι η βάση μου και εδώ, στην Αθήνα, θα πηγαινοέρχομαι. Ξέρεις, σε αυτό που άρχισε να με γαργαλάει πάλι με έναν τρόπο να νιώσω την ανάγκη να επικοινωνήσω νομίζω ότι έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο αυτή η διετία του COVID. Θεωρώ ότι πολλά πράγματα δεν τα ακούσαμε τότε που θα έπρεπε, πολλά δεν μας τα είπε κανείς κι αυτό το κόνσεπτ μού δίνει μια φόρμα επικοινωνίας».
Τι είπε για τον έρωτα;
«Όταν ζω έναν έρωτα, δεν έχω μυαλό για δουλειές» μου είχες πει σε μια παλιότερη συνέντευξη. Ήταν υπεκφυγή;
Τότε που το έλεγα αυτό εννοούσα. Μπαίνω πολύ με την καρδιά μου μέσα στα πράγματα. Και σου λέω ότι όταν είμαι ερωτευμένη θέλω να το ζήσω αυτό, να το ζήσω όλο. Δεν μπορεί να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Οπότε δεν μπορώ να κάνω και τη δουλειά μου.
Τώρα δεν υπάρχει ο έρωτας σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν με απασχολεί, δεν με αφορά σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Δεν είναι στα άμεσα ενδιαφέροντά μου. Περνάς πάρα πολύ καλά χωρίς κάποιον δίπλα.
Μάθαμε για σένα μετά από επτά χρόνια ότι ήσουν με κάποιον. Καλά, μεταμφιεσμένοι κυκλοφορούσατε;
Κανονικά κυκλοφορούσαμε. Το έκανα όταν δεν υπήρχαν αυτά τα μέσα, το ’97-’98. Τώρα δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποιος να το κρύψει. Βιωματικά σ’ το λέω ότι έχει σχέση με το πόσο σε έχουν στοχοποιήσει.
Δηλαδή αν καταλάβουν ότι «πουλάς», δεν θα σε αφήσουν σε ησυχία. Έχουν έρθει με κάμερες μες στο σπίτι μου να πάρουν εικόνες, χωρίς να ζητήσει κανείς την άδειά μου, χωρίς να έχω ανοίξει την πόρτα. Αυτό δεν το προκάλεσα ποτέ.
Έρχονταν στον Φάρο να με καταγράψουν, όπως κι αν ήμουν. Δεν έχω πάρει ποτέ κανέναν τηλέφωνο «θα είμαι εκεί, έλα να με τραβήξεις φωτογραφίες». Το θεωρώ αυθαιρεσία.
Δεν τη φοβάμαι την αλήθεια, αλλά το να βγαίνω με σένα και να μας τραβάει κάποιος μια φωτογραφία και την άλλη μέρα να σε έχω σύντροφο, ε, αυτό δεν το γουστάρω. Πρέπει να σέβονται όλοι ότι κάποια στιγμή θέλω να τη ζήσω ιδιωτικά.
