Στη Super Κατερίνα μίλησε η διασώστρια Ντία Παυλικιανή που συμμετείχε στις έρευνες μετά το δυστύχημα στα Τέμπη.
«Με αυτό το τρένο ταξίδευε το παιδί μου για 4 χρόνια που σπούδαζε στον Βόλο, κάθε εβδομάδα. Είπα ότι θα το κάνω γιατί θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί.
Είπα δεν θα λυγίσω, δεν θα κλάψω, δεν θα φρικάρω, θα μαζέψω ό,τι βρω για να δώσω σε αυτούς τους γονείς για να μπορέσουν να θάψουν.
Όταν σηκώθηκε ένα κομμάτι από το δεύτερο βαγόνι και είδαμε τι υπάρχει από κάτω -βιολογικό υλικό- έπαιρνα τα κομμάτια, τα τοποθετούσαμε σε σακούλες και τα παραδίδαμε.
Δυστυχώς για μένα, εγώ ξέρω τι βρίσκεται μέσα αυτά τα φέρετρα.
Ποτέ ξανά κανείς να μη ζήσει αυτές τις εικόνες που αντικρίσαμε εμείς.
Περίμεναν οι γονείς πάνω στη γέφυρα, πάνω από την Εθνική. Γυρνούσα το κεφάλι μου και τους έβλεπα. Έψαχναν ένα καλό νέο.
Οι τρεις από τις 4 διασώστριες ήμαστανμάνες που είχαμε τα ίδια συναισθήματα.
Όταν είδα την εικόνα μου στον καθρέφτη, τρόμαξα.
Τρόμαξα με αυτό που προσπαθούσα να μην αισθάνομαι αλλά είχε αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου.
Πρέπει να αποδοθεί Δικαιοσύνη για να δικαιωθούν αυτές οι ψυχές.
“Πώς άντεξες μάνα να το κάνεις αυτό;” μου είπαν τα παιδιά μου»..
