Η Βίκυ Σταυροπούλου προχώρησε σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση στον Άρη Καβατζίκη και την εκπομπή «Πάμε Δανάη».
Μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως νέα μαμά, για τον θάνατο του αδελφού της αλλά και την υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη.
«Με ώθησε ο χαμός του παππού μου. Είχα σχέση με τον μπαμπά της Δανάης, έμεινα έγκυος. Σκεφτόμουν ότι επειδή ήμουν μικρή δεν θα ήταν σωστή απόφαση να συνεχίσω την κύηση. Χάθηκε ο παππούς μου, είχα πάθει κατάθλιψη και έφαγα μια φλασιά. Για να με κρατήσει ο Θεός σε μια ισορροπία, πήρε τον παππού και μου έστειλε μια καινούργια δουλειά.
Από πολύ μικρή είχα ένα ένστικτο να οσμίζομαι τη γνησιότητα. Αν συναντούσα μια γνήσια, καθαρή και φωτεινή ψυχή, δεν υπήρχε περίπτωση να αδιαφορήσω.
Όταν μείναμε με τη Δανάη μαζί μετά τον χωρισμό, μείναμε σε ένα μικρό σπίτι με δύο δωμάτια. Εγώ κοιμόμουν στο χολ σε έναν καναπέ, χωρίς χρήματα, με την αγωνία ότι έχω να διαμορφώσω έναν άνθρωπο. Φοιτήτρια στη σχολή, μη γνωρίζοντας πώς θα πάνε τα πράγματα. Υπήρχαν βράδια που έκλαιγα και έλεγε “Θεέ μου, δώσε μου δύναμη να τα καταφέρω”».
«Το μόνο που με ησυχάζει στις απώλειες είναι ότι εγώ έκανα τα πάντα για να μη συμβούν. Στη δύση αυτών των ανθρώπων προσπάθησε να συνεισφέρω όπως μπορούσα και να είναι γεμάτο αγάπη το τέλος τους. Τώρα είμαι ικανοποιημένη. Πάντα αισθάνομαι ότι μήπως θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω; Ώσπου συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι Θεός.
Ο αδελφός μου ήταν αλκοολικός, ένας ευαίσθητος άνθρωπος και αδύναμος γιατί δεν κατάφερε να το νικήσει. Ήταν ένα ένοχο μυστικό της οικογένειας. Μία ήττα μου είναι ότι δεν τα κατάφερα γιατί δεν ήθελε ο ίδιος. Όταν πήγαμε σε έναν γιατρό και τον ρώτησε γιατί είναι εκεί, είπε “Είμαι εδώ για τη Βίκυ”. Είναι ωραίο να μην έχουμε ένοχα μυστικά».
«Αρχικά θεωρώ περιττό ότι είμαστε με τους ανθρώπους αν έχουν υπάρξει θύματα. Επειδή ο Αλέξης είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ, δεν μου έχει αφήσει καμία ρωγμή επιθετικότητας και ενός τύπου δεν γνωρίζω. Δεν ξέρω τι κάνει στο κρεβάτι του. Η δικαιοσύνη έχει τον τελευταίο λόγο. Αλλά δεν μου είναι καθόλου εύκολο».
