Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μίλησε στη Δανάη Μπάρκα για το Μaestro, τις πρώτες τηλεοπτικές του δουλειές και τα επόμενα σχέδιά του.
Από μια ηλικία και μετά οι καριέρες μας είναι οι χαρακτήρες μας» είπε.
«Ξεπερνάω το άγχος τρώγοντας πάρα πολύ. Έχω μια ψύχωση με τα γλυκά» ομολόγησε.
«Όταν ξεκίνησα να γράφω το Maestro ήθελα να καταπιαστώ με γεγονότα πιο σκληρά. Μου ήταν π0λύ δύσκολο και στο γύρισμα και στο μοντάζ. Έπρεπε να δείξω έστω και για λίγο τις σκηνές ωμά.
Την ώρα που τελειώσαμε το γύρισμα του 2ου επεισοδίου, υπήρχε απόλυτη ησυχία και ακούγεται να λέει κάποιος “εμάς Παπακαλιάτη μας είπαν να γυρίσουμε, όχι Οικονομίδη”» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Το τρίτο επεισόδιο είναι της Χάρις. Είναι προσευχή» είπε.
Κάνοντας μία ανασκόπηση στο παρελθόν θυμάται από πολύ μικρός να γράφει ιστορίες και να υποδύεται όλους τους ρόλους, αλλά και να λέει ψέμματα άνευ λόγου.
«Δεν ένιωθα διαφορετικός, αν και από τα 15 μου είχα τελείως διαφορετική καθημερινότητα από τα υπόλοιπα παιδιά» προσθέτει.
«Είχα γράψει το πρώτο μου σίριαλ “Η ζωή μας μια βόλτα” με πολλές διαφορετικές εκδοχές μέχρι να βρω το θάρρος να χτυπήσω τις πόρτες των καναλιών στα 23 και να τρώω πόρτες».
Δηλώνει πως οι «Δέκα Μικροί Μήτσοι» ήταν ένα διαβατήριο για εκείνον ώστε να κάνει όλα όσα ήθελε. Μαζί με αυτό όμως σύμμαχοί του ήταν και η επιμονή αλλά και η εμμονή που έχει για τη δουλειά του.
«Το πρώτο γύρισμα που έκανα ήταν οι “Φρουροί της Αχαΐας” αλλά το πρώτο επεισόδιο που συμμετείχα τηλεοπτικά ήταν στους “Απαράδεκτους” και το είδα με δύο κολλητούς μου… Πήγαινα σχολείο ακόμα και από την αγωνία μου είχα γράψει όλα τα λόγια μου σε σκονάκι και αυτό φαίνεται και σε μία σκηνή» λέει.
Αποκαλύπτει πως στους «Δέκα μικρούς Μήτσους» είχε ζητήσει από τον Λάκη Λαζόπουλο να μασάει τσίχλα για να μην έχει άγχος και ένα περιοδικό να διαβάζει τις ατάκες του.
Μιλώντας για την πρώτη του ταινία, με τίτλο «Αν» που «έσπασε τα ταμεία» εξηγεί πως «του βγήκε εύκολα γιατί ήταν η πιο προσωπική του δουλειά». «Ουσιαστικά ήταν όλες οι αγωνίες ενός άντρα μεταξύ 35 και 40 ετών» συμπληρώνει.
Στην ερώτηση εάν έχει μετανιώσει κάτι απαντά πως όχι, γιατί πάντοτε έκανε αυτό που «γούσταρε». «Πρέπει να μην με απασχολεί τι θα πει ο κόσμος αλλά με απασχολεί. Αυτό που δεν με απασχολεί είναι τα νούμερα» σημειώνει.
«Συγκινούμαι όταν μιλάω στο τηλέφωνο με τη γιαγιά μου. Πριν κάποια χρόνια την πήγαινα σινεμά και θέατρο. Είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Κάνουμε τρομερές κουβέντες. Μου λέει ιστορίες που είναι κινηματογραφικά σενάρια. Βάζω κανονικά κάμερα, βάφεται. Αυτά τα κάνω για μένα» είπε.
«Η αγάπη κρατάει πιο πολύ. Δεν θέλω καθόλου την καψούρα που είσαι στα πατώματα» συμπληρώνει.
«Το “Από ‘δω και πέρα” είναι η ταινία που θέλω να κάνω μετά το Maestro. O πρωταγωνιστής θα είναι ένα παιδάκι 7 χρονών» αποκαλύπτει.
«Κάποια στιγμή έκανα γύρισμα μια πολύ δραματική σκηνή και βλέπω πίσω από τις κάμερες τη Βίκυ Σταυροπούλου με τη Μαρία Καβογιάννη με πετσέτες, καπέλα και ένα τεράστιο στρώμα. Η Καβογιάννη καλούσε κόσμο στους Παξούς!» διηγήθηκε για τη σειρά.
«Στον δεύτερο κύκλο θα φροντίσω να περάσω καλύτερα στους Παξούς»
