Ήταν η σειρά της Αφροδίτης να μπει στο δωμάτιο επικοινωνίας και να ξεδιπλώσει την προσωπική της ιστορία.
«Ήμουν 23 όταν πέθανε ο πατέρας μου. Έφυγε και ήμασταν τσακωμένοι, αυτά τα χαζά που κάνουν οι κόρες με τους μπαμπάδες. Ήμουν έξω από την Εντατική και έλεγα ότι θα βγει οπότε μέσα στο μυαλό μου δεν είχα την παραμικρή υποψία ότι θα πεθάνει. Και 48 χρονών. Δε νομίζω ότι ξεπερνάει κανείς τον θάνατο του γονιού του. Απλά συνηθίζεις στην ιδέα ότι έφυγε. Η ζωή μου μετά ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Εκτός από το ψυχολογικό ήταν το οικονομικό που άφησε πίσω του και βρεθήκαμε σε κατάσταση που δεν θα ήθελα να βρεθεί κανείς. Μου λέγανε ενός κακού μύρια έπονται. Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Το πιο δύσκολο ήταν ότι με τάιζε η Εκκλησία. Μας κόβανε το ρεύμα γιατί δεν είχαμε να το πληρώσουμε και η μάνα μου ήταν διαβητική. Για ένα εξάμηνο μας φέρνανε κούτες γιατί δεν είχαμε να φάμε».
