Η Λία Μακροστεργίου μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο για τους λόγους που μπήκε στο MasterChef αλλά και για τη στιγμή που ήθελε να αποχωρήσει πρόωρα από το παιχνίδι.
«Ήμουν σε μια φάση της ζωής μου που αναζητούσα το κάτι παραπάνω. Ή θα έμενα στο μαγειρείο μου και θα έφτιαχνα παστίτσιο και μουσακά για μια ζωή ή θα αναζητούσα έναν τρόπο για να εξελιχθώ. Όταν με πήραν τηλέφωνο για να περάσω από οντισιόν, το συζήτησα με τα μέλη της οικογένειάς μου και μου διέλυσαν τους φόβους που είχα, για το παιδί κυρίως, γιατί ήξερα ότι θα ήταν όλοι δίπλα του. Και, για να είμαι ειλικρινής, δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα τόσο μακριά. Περίμενα ότι θα ήμουν η πρώτη που θα αποχωρούσα. Δεν φανταζόμουν με τίποτα ότι θα έμενα τεσσερισήμισι μήνες στο MasterChef» εξομολογείται.
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο μέσα στο παιχνίδι;
Η απουσία του παιδιού μου. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Στην αρχή ήθελα να φύγω… Αλλά αφού πέρασαν δύο εβδομάδες που ήμασταν σε καραντίνα και άλλη μία εβδομάδα με τις οντισιόν για να φτάσουμε στα bootcamps, έλεγα από μέσα μου: «Έδωσες έναν μήνα από τη ζωή σου και θα πάει χαμένος;». Οπότε κρατιόμουν μέρα με τη μέρα και έτσι την έβγαλα μέχρι το τέλος.
Δεν σε δυσκόλεψε η συγκατοίκηση με άτομα που δεν γνώριζες;
Αυτό δεν το φοβήθηκα καθόλου. Πριν ασχοληθώ με τη μαγειρική, τραγουδούσα. Όταν εμφανίζεσαι σε μαγαζιά της επαρχίας, η επιχείρηση διαθέτει ένα σπίτι για τους τραγουδιστές. Μου είχε τύχει πολλές φορές λοιπόν στο παρελθόν να συγκατοικήσω με άτομα που δεν γνώριζα. Και συνήθως τα πάω καλά με τους ανθρώπους. Αν κάποιος δεν μου ταιριάζει, δεν κάνω παρέα μαζί του. Βέβαια, όταν ήμασταν 24 άτομα σε ένα σπίτι, δυσκολεύτηκα αρκετά. Υπήρχαν καβγάδες στους οποίους δεν συμμετείχα, αλλά υπήρχαν και ωραίες στιγμές. Γνώρισα άτομα με τα οποία κάναμε ωραίες συζητήσεις γιατί μας συνέδεε η αγάπη για τη μαγειρική.
Υπήρξε κάποια στιγμή που θέλησες να πάρεις τη βαλίτσα σου και να αποχωρήσεις;
Όταν ένιωσα ότι η Μαρίνα (σ.σ. Ντεμολλάι) με προσέβαλε μαγειρικά και την έπιασα να λέει άλλα μπροστά μου και άλλα πίσω μου. Εκεί πήρα τα πράγματά μου και έφυγα από το δωμάτιο που μέναμε. Προτίμησα να κοιμάμαι σε έναν καναπέ μόνη μου. Αλλά ακόμα και τότε δεν σκέφτηκα να αποχωρήσω. Ίσα ίσα που το περιστατικό αυτό με πείσμωσε. Έτσι κι αλλιώς, ήξερα ότι είχα ξεπεράσει τους στόχους μου. Όταν μπαίνεις σε ένα παιχνίδι όπου περιμένεις πως θα φύγεις την πρώτη εβδομάδα και μένεις τεσσερισήμισι μήνες, ξέρεις ότι όποια στιγμή και να αποχωρήσεις θα είσαι κερδισμένος. Εγώ τουλάχιστον αυτό ένιωθα.
Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνεις από τη συμμετοχή σου στο MasterChef;
Για το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν επαναπροσδιόρισα τους στόχους μου. Βλέποντας ότι μπορώ να τα καταφέρω και ότι δεν ήταν για να φύγω από την πρώτη εβδομάδα, θα έπρεπε να έχω βάλει στόχο το έπαθλο. Αν το είχα κάνει, ίσως στην τελευταία δοκιμασία να μην πέταγα το πιάτο που είχα ετοιμάσει και να μην πήγαινα έναν άδειο δίσκο στους κριτές. Και ίσως να τολμούσα και περισσότερο αν είχα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Τι θα κάνεις από εδώ και πέρα;
Θα ήθελα εκτός από το μαγειρείο, που θα παραμείνει γιατί είναι μια πετυχημένη συνταγή (σ.σ. διατηρεί τη δική της επιχείρηση στον Βόλο), να φτιάξω και έναν άλλο χώρο που θα έχει ελληνικές γεύσεις σε πιο μοντέρνα έκδοση.
