Ο Νίκος Τερζής μίλησε στη Super Κατερίνα για το μοιρολόι της Καλλιόπης που έγραψε ειδικά για το αποψινό συνταρακτικό επεισόδιο του Σασμού στο οποίο θα κηδευτεί ο Νικηφόρος.
Τι θα δούμε απόψε 6/11 στον Σασμό;
Η μέρα της κηδείας του Νικηφόρου έφτασε. Όλο το χωριό τον αποχαιρετά σε πάνδημη συγκίνηση, ο Μαθιός κι η Βασιλική καταρρέουν, ενώ μία απρόσμενη παρουσία θα εκπλήξει την Καλλιόπη και το Μαθιό, καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής. Η Βασιλική μοιάζει να έχει μεταλλαχθεί, εμφανίζοντας ένα σκληρό πρόσωπο, που κανένας δεν περίμενε. Η Εύα έρχεται κοντά με τον Αντρέα. Την ίδια στιγμή, ένας μαύρος οιωνός επισκέπτεται στο νοσοκομείο τη γιαγιά Ειρήνη. Η δραματική της προειδοποίηση στην Αργυρώ, θα την αφήσει με το στόμα ανοιχτό…
Όσα είπε ο Νίκος Τερζής για το μοιρ0λόι της Καλλιόπης
«Δεν έχετε δει τίποτα, που να δείτε ολόκληρη την σκηνή σήμερα. Φανταστείτε εμένα όταν παίρνω τα επεισόδια που τα βλέπω και τα ξαναβλέπω. Με δάκρυα στα μάτια το κάνω. Αυτή τη σειρά την έχω αγκαλιάσει από τον πρώτο χρόνο. Είχα βάλει στοίχημα ότι θα περάσουμε σε κάποιο επίπεδο στη μυθοπλασία ώστε να είναι αληθινή. Και αυτό είναι ο Σασμός, αυτό λέμε, είναι η ζωή» είπε ο συνθέτης που έγραψε ένα σπαρακτικό μοιρολόι.
«Δεν είναι μόνο τα τραγούδια που δημιουργούμε στη σειρά, γράφουμε για τους ήρωες που μπορεί να συμβαίνει και τελευταία στιγμή αν αλλάξει κάτι τελευταία σεναριακά. Η σειρά έχει πάνω από 12 ώρες πρωτότυπη μουσική» είπε ακόμα.
Συγκλονίζει ο θρήνος της Βασιλικής!
Στο συγκλονιστικό αποψινό επεισόδιο παρακολουθούμε το θρήνο της Βασιλικής, το θρήνο της μητέρας, κάθε μητέρας, που χάνει το παιδί της.
Στη μισοσκότεινη εκκλησία οι φλόγες των κεριών που τρέμουν συμπλέουν με το μοιρολόι, το πνιχτό κλάμα και τα αναφιλητά. Σιγανές κουβέντες, ψίθυροι παρηγοριάς, δεν μπορούν να «γλυκάνουν» τη μεγάλη νύχτα, αυτή που κυριαρχεί στην ψυχή της Βασιλικής.
Σε μια εικόνα τραγικού πένθους, μέσα από μια «πιετά», η Βασιλική, σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, μεταμορφώνεται. Γίνεται η ηρωΐδα που έλκει την καταγωγή της από τον Όμηρο και το αρχαίο δράμα, από τα γυναικεία πρόσωπα των τραγικών, τη μάνα του «Επιταφίου» έως τις γυναίκες που χάνουν τα παιδιά τους σε κάθε μορφής πόλεμο.
Μα πάνω απ΄όλα γίνεται το σύμβολο της μητέρας που θρηνεί. Μέσα στο θρήνο της Βασιλικής, σε αυτό το απόσταγμα βαθιών αισθημάτων, ενυπάρχει ο επιτάφιος θρήνος αλλά και ο θρήνος κάθε μάνας απανταχού της οικουμένης, η οποία σπαράζει για το παιδί της.
Η σορός του Νικηφόρου γίνεται η σορός κάθε νέου ανθρώπου που χάνεται αδόκητα, κάθε θύματος. Γίνεται ξύλινο καράβι που διασχίζει τους αιώνες, φορτωμένο με τις σορούς των θυμάτων της βίας. Στη σορό του Νικηφόρου ακουμπά, όχι μόνο ολόκληρη η Άνω Ποριά, αλλά ολόκληρος ο κόσμος.
